RedEerlijkeHandel.nl

  • Vergroot lettergrootte
  • Standaard lettergrootte
  • Verklein lettergrootte

Re (57): Overleeft de LVWW Huub Jansen?

Reactie van Marco Welling op: "Re (55): Overleeft de LVWW Huub Jansen? [25 juni 2014]"

Beste Maria,

Ik was juist, anders dan jij als ik je goed begrijp, heel blij met de nuancerende inbreng van de groep voorzitters van een aantal wereldwinkels.
Het is zo gemakkelijk om mensen te beschuldigen en te beschadigen. Voor alle duidelijkheid: ik ken Huub Jansen niet, op geen enkele manier. Uit de eerdere inbreng van "Red-eerlijke-handel" zou ik een heel slecht beeld van hem kunnen krijgen. Gelukkig wordt dat rechtgezet door het gezamenlijke stuk van een aantal voorzitters.
Dat jij nu vraagt wie er wel verantwoordelijk is voor menig debacle mag uiteraard. Maar het kan toch niet zo zijn dat er maar even iemand beschuldigd wordt zolang dat niet aangetoond waar is.

Wat betreft de tussenhandel: jij begint opnieuw over het feit dat dit per definitie kostenverhogend is. Terwijl de groep voorzitters nu juist uitlegt dat er ook sprake kan zijn van kostenbesparing EN dat er extra afzet gecreëerd kan worden. Hetzelfde wat ook ik in eerdere stukken heb proberen uit te leggen. Wat jammer dat jij nu dan tóch weer terug grijpt op dat starre standpunt, zónder in te gaan op dat wat de voorzitters (en ik eerder) proberen uit te leggen.

Wat betreft jouw vraag of overal het 'merk' wereldwinkel zo onbekend aan het worden is: nee, dat herken ik absoluut niet. In mijn omgeving is men over het algemeen wel degelijk op de hoogte van wat wij wereldwinkels doen en dat dat zeer nauw verbonden is met Fair Trade.

Ik hoop van ganse harte dat er meer genuanceerde artikelen gaan verschijnen, zoals dat van de groep voorzitters. Laten we geen modder gooien, maar op basis van feiten en argumenten op een faire wijze met elkaar discussiëren. Dán komen we ergens.

Marco Welling


Re (56): Overleeft de LVWW Huub Jansen? [26 juni 2014]

:lol: Wij Wereldwinkel Woudenberg zijn al meer als 10 jaar geen lid meer van de LVW.
Zijn niet getransformeerd .
Draaien een prima omzet.
Hebben goed contact met de importeurs.
EN...het publiek kent ONS ook als wereldwinkel, met die leuke cadeau's !l
john hanegraaf


Re (55): Overleeft de LVWW Huub Jansen? [25 juni 2014]

Reactie van Maria op "Re (54): Overleeft de LVWW Huub Jansen? [25 juni 2014]"

Beste mensen,

Bedankt voor uw bijdrage.

Wellicht kunt u beantwoorden wie er dan wel verantwoordelijk is/zijn voor het Cadeaubonnen debacle (is een feit, cijfers zijn duidelijk). Hetzelfde betreft het Fairsupport debacle en het onvolledig en niet tijdig, of zelfs, niet leveren van financiële informatie aangaande fairsupport. Ook hierin zijn de diverse verslagen duidelijk.
Inmiddels zijn ca. 100 wereldwinkels geen lid meer van de LVWW en is er een nieuwe vereniging opgericht.

Als laatste vraag ik u om eens in uw omgeving rond te vragen wie nog weet wat de wereldwinkel is en waar ze voor staan. Ik schrik me een hoedje als ik merk hoe het merk nog maar in kleine kring bekend is. Navraag bij andere wereldwinkels leverde hetzelfde beeld op. Ook in hun kennissen c.q. vriendenkring viel op dat er een geringe bekendheid is. De term fairtrade is algemeen bekend, de connectie met de wereldwinkel veel minder.
Ik zou graag van meer lezers van de site willen weten of dit beeld ook bij hen bestaat. Dan weten we wat er met de budgetten voor marketing moet gebeuren!

Verder gaat u niet in op tussenhandel in zijn algemeenheid, terwijl dit toch een fundamenteel onderdeel is van de discussie. Minder tussenschakels betekent minder kosten, een lagere prijs voor de consument waardoor een hogere afzet gerealiseerd kan worden. Meer inkoop bij de producenten, meer mensen aan het werk tegen een leefbaar loon.
Als we tussenhandel toe gaan staan dan krijgen we vaker net zoiets als met de wierook van fto, ingekocht via een Franse tussenhandelaar, herkomst onduidelijk.

Mooi dat u spreekt over importeurs en de voordelen die men heeft maar u bent zelf geen importeur en doet nu zelf wat u Mira verwijt. Spreken over zaken waar u zelf niet direct mee te maken heeft. Het voordeel voor de een kan een nadeel voor de ander zijn.
Er zijn nog teveel importeurs die schromen (of bang zijn) om zich uit te spreken anders zou dit verhaal wel anders zijn. De lezers zouden nu al kunnen bekijken welke importeurs niet leveren aan het voorraadhuis, dat zijn dan in ieder geval diegene die deze tussenhandel niet accepteren.

Met een vriendelijke groet,
Maria

 

 

Re (54): Overleeft de LVWW Huub Jansen? [25 juni 2014]

Beste mensen,

Hierbij bieden wij u onze bijdrage aan voor plaatsing op uw site, met daarbij vermelding van onze namen en de wereldwinkels die wij vertegenwoordigen.
Wij hebben deze tekstbijdrage zorgvuldig en samenhangend geformuleerd. Wij verzoeken u tot integrale plaatsing over te gaan. Het is u niet toegestaan enige wijziging in onze tekstbijdrage aan te brengen.

Met vriendelijke groet,
namens de aanbieders,

Roel Klaarhamer

 

de tekstbijdrage:

Red het eerlijke debat

Het is een goede zaak dat mensen zich inzetten voor het redden van eerlijke handel. Daarom willen wij ook graag een bijdrage leveren aan het debat daarover en een kritische noot kraken over de opstelling van het RedEerlijke Handel Team.

Om te beginnen met dit laatste: met grote verbazing hebben wij de recente bijdrage van dit team gelezen waarin Huub Jansen als de grote satan wordt opgevoerd. Er wordt hem van alles in de schoenen geschoven, van het debacle met de cadeaubonnen tot het –misschien wel – verkopen van Wereldwinkels aan commerciële partijen. Voor mensen die weten dat Huub Jansen werknemer is bij het bureau van de LVWW en dus geen bestuurlijke verantwoordelijkheid heeft, al zeker niet bij het toenmalige FairSupport of RSU, zijn dit ongeloofwaardige beschuldigingen. Het wordt zelfs bespottelijk als gesuggereerd wordt (er wordt gefluisterd) dat tegen Huub Jansen een motie van wantrouwen zou worden ingediend. Meerderen van ons waren op de bedoelde zaterdag aanwezig: niemand sprak of fluisterde daar over een dergelijke motie. We hebben er geen probleem mee dat iemand als Huub Jansen kritisch benaderd wordt, maar doe dat alstublieft op een faire manier, met argumenten die hout snijden en niet met oneerlijke beschuldigingen. Red het eerlijke debat!

Het debat lijkt vooral te gaan over de (on)wenselijkheid van tussenhandel in de keten van eerlijke handel en in het bijzonder de rol van het Voorraadhuis hierbij. Belangrijke grief naar het Voorraadhuis is dat deze de importeurs afknijpt door (te) hoge kortingen bij hen te bedingen. Het beeld wordt opgeroepen dat de importeurs min of meer gedwongen zijn met het Voorraadhuis in zee te gaan. Dat is een serieuze misvatting: het staat iedere importeur vrij om wel of geen zaken te doen met het Voorraadhuis. Evenzo staat het iedere importeur vrij om de condities die het Voorraadhuis stelt wel of niet te accepteren. Dat het merendeel van de importeurs wel zaken doet met het Voorraadhuis is dus een vrije en bewuste keuze van hen.

Het is opmerkelijk dat één van de importeurs – Mira – veel ophef maakt over het Voorraadhuis. Opmerkelijk omdat Mira geen zaken doet met het Voorraadhuis en er dus ook niets mee van doen heeft. Prima; hun vrije keuze. Wij hebben dus ook de wierook gewoon rechtstreeks bij Mira ingekocht omdat ze goede producten leveren. Wij snappen er niets van dat Mira – onder verwijzing naar het Voorraadhuis - haar afspraken met de LVWW  niet nakomt. Mira ontzegt haar producenten daarmee moedwillig de toegang tot de grootste groep van Wereldwinkels. Welke eerlijke handel Mira hiermee denkt te redden is ons een raadsel.

De partnerwinkels kopen een deel van hun assortiment in bij het Voorraadhuis. Dat biedt meerdere voordelen: ze bestellen meerdere producten van verschillende importeurs in één keer via internet, de producten worden keurig afgeleverd bij de winkel, er is maar één pakbon en factuur en ja, ze krijgen korting.  Deze is gemiddeld rond de 10 procent, afhankelijk van wat ze bestellen. Dat deze korting verkregen kan worden, en het Voorraadhuis zelf bij de importeurs, is vooral het gevolg van de simpele stelregel dat hogere volumes tot lagere kosten leiden. Diezelfde stelregel geldt bijvoorbeeld ook voor het inkopen van foodproducten bij Fairtrade Original: hoe hoger het volume dat een wereldwinkel inkoopt, hoe hoger de korting, tot wel 18%. Daarnaast biedt het Voorraadhuis nog twee belangrijke voordelen aan de importeurs. Het Voorraadhuis plaatst grote orders bij de importeurs die zij bij hen direct afrekenen. Daarmee komt het voorraadrisico van een belangrijk deel van de afzet van de importeurs bij het Voorraadhuis te liggen. Het tweede voordeel voor de importeurs is dat het Voorraadhuis hen nieuwe afzetmarkten biedt. Van de totale afzet van het Voorraadhuis gaat nu zo’n 25% naar de wereldwinkels en dus 75% naar andere afnemers, waaronder de WAAR-winkels.

Het is een goede zaak om het debat te voeren over eerlijke handel en de toegevoegde waarde daarbij van tussenhandel. Of dat nu een importeur is, het Voorraadhuis, een Wereldwinkel of enige andere vorm van tussenhandel. Ons pleidooi is om dat debat vooral open te voeren, zonder bijbedoelingen, en met zuivere argumenten.

Ruud Lambregts, voorzitter wereldwinkel Gouda

Roel Klaarhamer, voorzitter wereldwinkel De Bilt

John Buitenhuis, voorzitter wereldwinkel Apeldoorn

Kees Verweij, voorzitter wereldwinkel Nieuwegein

Oscar Jansen, voorzitter wereldwinkel Oss

Mart Schouten, voorzitter wereldwinkel Lochem

Rob Spruijt, voorzitter wereldwinkel Rotterdam Centrum en wereldwinkel Rotterdam Vreewijk

 

 

Re (53): Overleeft de LVWW Huub Jansen? [12 juni 2014]

Aan de soap rond de LVWW is een nieuw hoofdstuk toegevoegd.

Een meerderheid van de importeurs heeft naar verluidt Huub Jansen een petitie gestuurd waarin ze een aantal 'eisen' naar voren brengen, waaronder ook het stopzetten van de huidige erkenningsprocedures en de betalingseisen voor importeurs. Uit betrouwbare bron hebben we vernomen dat Huub Jansen op de vraag of hij nu ook -in navolging op Mira International- die importeurs zal schorsen, antwoordde dat hij dat zeker zal doen. De schorsing van Mira International ongedaan maken is dus voor hem geen alternatief. De consequentie hiervan zal zijn dat Wereldwinkels alleen nog producten van de RSU bedrijven mogen verkopen. Want ook de grootste importeurs hebben de petitie, naar we hebben gehoord, ondertekend. Dit betekent praktisch het einde van de Wereldwinkels die nog naar de LVWW willen blijven luisteren. Het gevolg is dat die Wereldwinkels niet meer bij het overgrote deel van de importeurs kunnen inkopen en daardoor nauwelijks nog iets te verkopen hebben. Een massale overstap naar Stichting Wereldwinkels Nederland ligt dan voor de hand.

Er wordt gefluisterd dat Huub Jansen zaterdag een motie van wantrouwen tegen zich ingediend krijgt. De lijst van redenen om hem te dwingen tot aftreden is lang. Onder zijn leiding heeft het debacle van de cadeaubonnen, waar 1 tot 2 miljoen euro van de Wereldwinkels uit de cadeaubonnenpot is verdwenen, kunnen plaatsvinden. Onder zijn leiding is het falende kassasysteem onherstelbaar verklaard. Onder zijn leiding is het Voorraadhuis en tussenhandel geïntroduceerd dat veel importeurs het mes op de keel zet en wat tot de petitie heeft geleid. Onder zijn leiding zijn Wereldwinkels als keten en als groep overgedaan -en misschien wel verkocht- aan commerciële partijen. En vooral: onder zijn inspirerende leiding is de jarenlange onvrede bij individuele Wereldwinkels zo hoog opgelopen dat een derde van de leden hun lidmaatschap heeft opgezegd.
Je zou toch zeggen dat zijn 7 levens hiermee op zullen zijn, want de positie van de Verenigingsraad wordt onverdedigbaar en onhoudbaar. Of gaat hij, zoals een waar dictator betaamt, ten onder met medeneming van alles onder zijn controle?

Gelukkig zijn er ondertussen voor alle Wereldwinkels en al hun problemen goed werkende alternatieven opgezet. Stichting Wereldwinkels Nederland heeft met inmiddels meer dan 50 tevreden leden bewezen uit andere vaatjes te tappen met een uitgebreid en goedkoop dienstenpakket, een uitstekend werkend en goedkoop kassasysteem, een (zonder uitstel) betalend cadeaubonnen systeem dat open staat voor leden en niet-leden en vooral een doorgewinterde leiding die haar strepen met tientallen jaren ervaring in Eerlijke Handel verdiend heeft. Het grote vertrouwen dat zij inboezemen wordt bovendien sterk onderbouwd door het feit dat zij alles op vrijwilligers-basis doen. De grote strijd om macht en geld zoals die de laatste jaren binnen de LVWW plaatsvindt, wordt met deze instelling voorkomen. Stichting Wereldwinkels Nederland heeft het oude ideaal van Eerlijke Handel nieuw leven ingeblazen en zij leven en werken naar dat ideaal.
Ons advies voor zaterdag is daarom: hef de LVWW op en los daarmee alle problemen op.

Het RedEerlijkeHandel Team

 

 

Re (52): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [4 juni 2014]

Reactie van het Marco Welling op "Re (51): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [5 juni 2014]"

Beste RedEerlijkeHandel-team,

Laat ik voor de verandering eens een wat kortere reactie schrijven........
1. Volgens mij hebben jullie niet aangetoond dat er altijd sprake is van kannibalisatie, maar is dat de aanname die jullie gebruiken.
2. Jullie reken-voorbeeld laat zien dat het mis gaat, waarbij er echter wel weer sprake is van een aanname die daar debet aan is, namelijk dat 27% korting bij tussenhandel een feit is. Ik vermoed dat die aanname geen toeval is....... (maar precies dat is wat Voorraadhuis toepast).

Volgens mij zijn wij het er al lang over eens dat Voorraadhuis, zoals zij nu werken niet werkt binnen FairTrade. Vanwege die kannibalisatie én de 27% korting.

Over 'dat andere', het per definitie afkeuren van tussenhandel nog lang niet merk ik.

Met vriendelijke groet,
Marco Welling

 

 

Re (51): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [3 juni 2014]

Reactie van het RedEerlijkHandel Team op "Re (48): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [26 mei 2014]"

Beste Marco,

Dank wederom voor uw uitgebreide reactie op ons antwoord. Inhoudelijk krijgen we zo een discussie die steeds zaken kan verhelderen.
Onze excuses voor de verlate beantwoording, maar wij zijn ook maar een samenwerkingsverband van vrijwilligers :lol: .

Uw punten komen, ons inziens, er op neer dat u er van uitgaat dat tussenhandel positief kan uitwerken zolang er geen kannibalisatie optreedt. In ons vorige antwoord hebben we geprobeerd aan te tonen dat er altijd kannibalisatie optreedt en dat 27% korting onmogelijk tot positieve groei kan leiden. Laten we daarom stellen dat ons uitgangspunt is dat er geen kannibalisatie optreedt. Dan blijft over dat de 27% korting financieel onhaalbaar is.
Waarom is 27% korting financieel onhaalbaar? We gaan weer uit van de importeur die 1 miljoen euro omzet en 10% winst maakt. Er treedt geen kannibalisatie op, dus blijft die omzet intact.
Stel dat het Voorraadhuis voor € 300.000 extra omzet kan genereren in andere afzetmarkten. De kosten van de importeur zijn 50% voor de producent, 27% voor het Voorraadhuis en 5% transport. Laten we ook van uitgaan dat hij slechts 5% extra onkosten maakt voor extra opslag en andere bijkomende zaken. Dan houdt de importeur 13% over. Mooie marge denk je in eerste instantie, want het is meer dan de 10% over de eerste miljoen. Maar dan komt het: de producent moet volgens de regels van erkenning vooruitbetaald worden en dat geld, in dit geval € 150.000 (50% van € 300.000), moet voor minimaal een half jaar voorgefinancierd worden (want vanaf betaling en plaatsing van de order moet de producent zijn capaciteit met 30% uitbreiden, de handgemaakte goederen produceren en verschepen, het duurt meer dan 1 maand voor je het in je magazijn hebt in Nederland en afgeleverd bij het Voorraadhuis plus 1 maand voordat het Voorraadhuis je betaalt). De bank rekent rond de 10% rente afhankelijk van het risico dat zij incalculeren. Daardoor blijft er van de 13% minder dan 8% winstmarge over.
Maar goed, we gaan naar de bank met ons verzoek tot voorfinanciering. De bank wil cijfers zien, een contract met garanties van afname en een onderpand. Vervolgens blijken de cijfers volgens de bank te zwak en weinig onderbouwd met feiten, garanties zijn niet aanwezig en niet te krijgen, en een onderpand moeilijk te vinden. Voor 8% winstmarge doet de bank kortweg niet mee. Maar stel weer dat de bank de voorfinanciering wel goedkeurt en we aan de slag kunnen. Er mag vervolgens qua tijd niets mis gaan want na 6 maanden moet de lening terugbetaald worden. Zijn de goederen niet op tijd dan moet de bank om uitstel worden gevraagd of de winst over de eerste miljoen opgesoupeerd en voor het tekort uitstel gevraagd. Bij een te late levering kunnen nog meer dingen gaan spelen, zoals een Voorraadhuis die niet meer afneemt (omdat het nieuwe afzetkanaal de levering cancelt) of alleen een gedeelte omdat het seizoen afloopt of omdat de promotie tezamen met andere artikelen niet meer gehaald wordt. Legio risico's om diep in de problemen te belanden of zelfs failliet te gaan. Maar wij denken dat de bank ons daarvoor zal behoeden :lol:.

In de praktijk gaat het meestal anders. De importeur zit vanwege de economische crises met extra voorraad die hij bij het Voorraadhuis van de hand kan doen, echter wel met 27% korting. In zijn magazijn levert het niets op dus hij kan de verleiding niet weerstaan of voelt zich zelfs gedwongen om aan het Voorraadhuis te leveren, omdat hij cash nodig heeft voor salarissen of de bank of anderszins.
De importeur kan het Voorraadhuis vervolgens niet verbieden aan Wereldwinkels te leveren dus is kannibalisatie onvermijdelijk (in plaats dat jij je product voor € 1.00 direct aan de Wereldwinkel levert, levert het Voorraadhuis jouw product -waar je € 0,73 voor krijgt- aan die Wereldwinkel). De importeur teert in op zijn reserves, want op elk product dat hij levert aan het Voorraadhuis maakt hij verlies (17 cent op elke euro uit het voorbeeld). Het wordt een vicieuze cirkel en de importeur moet mensen gaan ontslaan e.d. want een bedrijf in financiële problemen kan niet naar de bank voor steun. De ons bekende voorbeelden zijn Lanka Lamai die 50% van haar omzet verloren is nadat zij aan het Voorraadhuis zijn gaan leveren, Madat Nepal die mensen heeft moeten ontslaan en de importeur van de Franse wierook die in zee ging met het Voorraadhuis en failliet ging.

Een noot over de kerstpakketten. U zegt dat een bedrijf dat duizenden kerstpakketten bestelt dit niet bij een Wereldwinkel komt doen. Maar dit is juist wel het geval en voor een aantal Wereldwinkels zijn kerstpakketten zelfs de grootste inkomstenpost (wat begrijpelijk is als het om duizenden pakketten tegelijk gaat) Bewust duurzame bedrijven maken er vaak een punt van hun pakket bij de plaatselijke Wereldwinkel te bestellen en dit gaat prima want de Wereldwinkel kan laten kiezen uit honderden producten, zowel food als non-food. Wereldwinkels stellen vaak vooraf een aantal voorbeeldpakketten samen en de klant kan er een kiezen maar daar ook allerlei veranderingen in aanbrengen. Andere Wereldwinkels tonen een selectie van producten waaruit de klant vrijelijk kan kiezen. Het leuke bij Wereldwinkels is de enorme selectie aan keuzes, de bijzondere producten die niet ergens anders te krijgen zijn, de flexibiliteit (van 6 tot 6000 pakketten) en de toewijding van de vrijwilligers. Waar kan je in de buurt van je bedrijf (dat is belangrijk voor MVO (maatschappelijk verantwoord ondernemen) bedrijven) zulke mooie en bijzondere kerstpakketten bestellen dan bij de Wereldwinkel? Er ligt inderdaad een enorme markt voor Wereldwinkels als zij zich kunnen profileren als de plaatselijke Kerstpakket leverancier met een grote Plus. Plaatselijk wat aan de weg timmeren kan veel opbrengen.
Samenwerkende importeurs is uiteraard ook een heel goed idee, maar onze voorkeur gaat naar de Wereldwinkels uit :lol:.

Als laatste een noot over tussenhandel. Er is niets mis met tussenhandel. Zou je tussenhandel (=groothandel) namelijk afschaffen (=verbieden) dan zouden we alleen nog de grote bedrijven overhouden. De grote bedrijven en winkelketens kopen zelden of nooit bij de groothandel: zij bestellen direct bij de producent vanwege volume en kostenbesparingen! Tussenhandel is dus prima, echter, zolang het maar niet binnen Eerlijke Handel valt. Elke niet importerende of producerende groothandel is tussenhandel. Juist omdat tussenhandel de prijs voor de consument altijd hoger maakt, is tussenhandel niet toegelaten bij Eerlijke Handel (want dan kan het bespaarde geld naar de producent en staat hij niet voortdurend onder een prijsdruk!) Het Voorraadhuis is een groothandel en dus tussenhandel. Zij horen alleen aan commerciële winkelketens te leveren: de andere afzetkanalen waar zij over spreken. Zij zijn een vreemde eend in de bijt of misschien wel een koekoeksjong :lol:.

Wij zijn benieuwd of wij uw vragen adequaat hebben kunnen beantwoorden. Wij vinden dat u een leuke en interessant discussie bent gestart. Het banken en financieringsvraagstuk vonden wijzelf een eye-opener. Wij boffen dat er iemand met banken kennis in ons team zit, anders waren we dat mogelijk over het hoofd gezien :lol:.

Met vriendelijke groet,

het RedEerlijkeHandel Team

 

 

Re (50): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [28 mei 2014]

Reactie van Hans Potters op "Re (48): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [26 mei 2014]"

Beste Marco,

Bedankt voor je genuanceerde uiteenzetting over tussenhandel. Zo komt in zicht waar het eindelijk over gaat: Fair Trade Als een poging tot democratisering van de economie binnen een bedrijfskolom. Alle deelnemers, groot en klein moeten tot hun recht kunnen komen. Maar daarom moet ook een prioriteit gesteld worden: gaat het om zoveel mogelijk afzet (hoe belangrijk op zich ook), of om het betrekken van zoveel mogelijk mensen, (vooral producenten, maar ook mensen hier in het westen), bij dit project van de eerlijke handel? Ik denk dat de fixatie op het eerste het tweede in de versukkeling bracht. Je ziet dit in het westen maar ook in de producenten landen. Onlangs las ik een rapport van Actionaid (uit onverdachte bron dus), dat hetzelfde probleem signaleerde als de EO-uitzending destijds. Waakzaam zijn op de machtsverhoudingen, het centrale aspect van elke democratisering, moet! zeker hier, waar wij zo bevangen zijn door marktdenken dat wij de mensen niet meer zien. Daarvoor zijn wij toch wereldwinkels?

Hans Potters

 

 

Re (49): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [27 mei 2014]

Mijns inziens moet aan een exportfirma in een ontwikkelingsland de eis gesteld worden dat het een joint venture is van de coöperaties die ervan gebruik maken. Die zijn dan collectief eigenaar en delen in de winst van die organisatie. FTO heeft i.t.t. de kleine importeurs verzuimd daarop toe te zien. Strikt genomen zou de erkenning van FTO moeten worden ingetrokken. De eerlijke handel dreigt zo als experiment in de democratisering van de economie (d.w.z. het streven naar evenwicht in de machtsverhoudingen) te mislukken.
hoe groot is het zelfreinigend vermogen van de Nederlandse Eerlijke Handel?

Hans Potters

 

Re (48): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [26 mei 2014]

Reactie van Marco Welling op "Re (46): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [23 mei 2014]"

Beste “RedEerlijkeHandel-team”,

Jullie ook bedankt voor de uitgebreide reactie op mijn betoog.
Jammer dat ik blijkbaar niet volledig duidelijk ben geweest in wat ik als kern van mijn betoog had bedoeld te schrijven. Dat is althans mijn conclusie als ik jullie antwoorden lees, waarbij niet wordt ingegaan op wat, naar mijn bij importeurs ingewonnen informatie, de oorspronkelijke bedoeling van Voorraadhuis was. Namelijk het vinden en creëren van nieuwe afzetkanalen om daarmee de omzet en dús de afzet bij de oorspronkelijke producenten te verhogen. Zónder daarbij aan kannibalisatie bij importeurs of wereldwinkels te doen.
Met dát, in mijn ogen, wezenlijke aspect in gedachten, onderstaand mijn reactie op jullie antwoorden en stellingen.

Ten 1e: “Waar je ook tussenhandel creëert overtreed je de kwalificatie dat de keten zo kort mogelijk dient te zijn.”
Is het werkelijk zo ongenuanceerd? Vinden jullie dat dan óók indíen die extra tussenhandel zich wél volledig (en liefst ook succesvol) concentreert op nieuwe afzetkanalen, waar alle andere schakels (producent, importeur en wereldwinkels) niet aan toekomen?
Ooit zijn er importeurs begonnen om producten van de producent bij de consument te krijgen. Om dat voor elkaar te krijgen waren er op een gegeven moment ook nog distributeurs (transportbedrijven) nodig. En zelfs wereldwinkels. Allemaal schakels om te bewerkstelligen dat de producenten hun producten verkocht krijgen en een menswaardig bestaan op kunnen bouwen.
Indien nú een nieuwe schakel het voor elkaar zou kunnen krijgen dat dat nog verder uitgebouwd wordt, op een verantwoorde manier waarbij de producent op dezelfde wijze Fair behandeld blijft worden, en er zelfs nóg beter van wordt (meer afzet op een verantwoorde wijze), dan is dat toch hartstikke mooi?!
In feite staat het ook wel zo verwoord in de door jullie aangehaalde afspraak, ik citeer: “bij Eerlijke Handel is internationaal gedefineerd dat de keten tussen producent en consument zo kort mogelijk dient te zijn”. Zo kort mogelijk ja, en dus niet persé beperkt tot wat er ooit was. En wat mij betreft overtreed je dus niet persé de gestelde kwalificatie (“zo kort mogelijk”) bij het creëren van nieuwe tussenhandel. Én zou je dus ook niet elke nieuwe tussenhandel over één kam moeten scheren met wat er zich in 2004 (!) voordeed.

Ten 2e: “De vraag wordt dan: hoe kan een importeur, laten we zeggen 27% korting geven zonder dat hij failliet gaat? Kan iemand met een gezin leven van een salaris dat opeens 27% lager komt te liggen? “
De crux zit hem in het wel of niet creëren van extra afzet! Indien er (zoals in jullie uitgewerkte voorbeeld) enkel sprake is van kannibalisatie dan gaat het inderdaad helemaal mis. In dat geval heeft de extra schakel inderdaad alleen maar kosten toegevoegd aan de totale keten en dat is funest.
MAAR: wat als die extra schakel niet kannibaliseert maar juist omzet toevoegt middels die nieuwe afzetkanalen? Dan is er een sprake van een geheel andere situatie. De omzet van de erkende importeur in jullie voorbeeld daalt niet van € 1 mln naar € 730.000 maar stijgt juist. Zijn € 1 mln omzet blijft volledig intact (namelijk geen kannibalisatie), en daar bovenop komt de extra omzet die met die nieuwe afzetkanalen gewonnen wordt.

Ten 3e: “Het Voorraadhuis is één van de grootste rampen die Wereldwinkelland heeft getroffen.”
Als dat allemaal klopt wat er geschreven is over de handelswijze van Voorraadhuis dan ben ik het met jullie en de andere schrijvers eens dat deze schakel geen enkel bestaansrecht meer heeft. En zelfs dat ze zich van zeer kwalijke handelswijzen bezigen.
Maar laten we ons dan wel tot die kwalijke handelswijzen van het Voorraadhuis beperken en vooral níet één rotte appel gebruiken om ongenuanceerd elke vorm van tussenhandel per definitie de grond in te boren. Sóms is tussenhandel gewoon nodig om te groeien.

Ten 4e: “Kerstpakketten zijn vergelijkbaar met normale producten. Of u nu een product verkoopt of een kerstpakket verkoopt maakt geen verschil”.
Daar denk ik toch wel wezenlijk anders over. Maar laat dat het bovenstaande alsjeblief niet op de achtergrond drukken, want wat mij betreft gaat het echt om bovenstaande.
Tóch even kort mijn visie op jullie uitspraak. Als je het hebt over een paar duizend samengestelde kerstpakketten voor één potentiële afnemer (en daar heb ik het over), dan zie ik een wezenlijk verschil met de verkoop van één beeld, schaal, boek, of wat dan ook. Dat laatste gebeurt in een willekeurige wereldwinkel volop, en daar komen onze klanten ook voor naar de winkels. Dat is het bestaansrecht van de detailhandel. Maar een bedrijf die voor een paar duizend werknemers een samengesteld pakket wil, die komt echt niet naar een winkel toe. Dan is er toch veel meer sprake van business-to-business levering, hetgeen de meeste wereldwinkels naar alle waarschijnlijkheid (nog) niet aankunnen (of durven). Dit is echt zo’n afzetkanaal waar nog heel veel te winnen valt en waar wellicht voor de importeurs (in samenwerkend verband!) een hele mooie uitdaging ligt.

Tot slot:
Mijn persoonlijke mening is dat er te ongenuanceerd geschreven wordt over tussenhandels. Alsof het hebben van 3 schakels ná de producent per definitie het allerheiligste is dat er bestaat en (ik citeer wederom uit jullie betoog) “…..bij niet-Eerlijke Handel zijn er 4 of meer schakels”
De discussie die gevoerd zou moeten worden is of het Voorraadhuis op de juiste manier handelt, en dát lijkt zeker niet het geval te zijn. Maar één rotte appel maakt de rest niet direct rot. We hebben in Nederland helaas al een politieke partij die zich schuldig maakt aan ongenuanceerde redenaties, en dat is er één teveel als je het mij vraagt.
Goed dat we met elkaar blijven discussiëren op basis van feiten en argumenten.

Met vriendelijke groet,
Marco Welling

 


Re (47): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [26 mei 2014]

Reactie van Anna op "Re (44): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]":

Wat ik vrij naïef vind is dat men gelooft dat het nog steeds fairtrade is als je bij het Voorraadhuis goedkoper in kan kopen dan bij de importeurs. Terwijl die importeurs door de ‘wurgcontracten’ met het Voorraadhuis minder inkomsten hebben en daardoor minder kunnen investeren bij de producenten.

En het is dan waarschijnlijk logisch dat de prijs voor de bij de importeurs inkopende winkels omhoog zal gaan.

Maar hoe scheef en onfair wil je het hebben?

Dat de prijs voor de klanten van de winkels die bij het Voorraadhuis inkopen later lager zal worden door deze extra tussenschakel is geen fairtrade meer. Ik zou dat verhaal niet kunnen en willen ‘verkopen’ aan onze klanten!

Fairtrade gaat niet alleen om onze omzet te verhogen zoals de RSU en de Landelijke Vereniging wil maar vooral om in te kopen met zo min mogelijk tussenhandel waarbij vooral de producenten er beter van worden.

Je kan dat misschien ouderwets en uit de tijd vinden maar het is wel een van de belangrijkste doelen waar de wereldwinkels voor zijn opgericht. En die gooi je niet te grabbel!

Ik maak me zorgen en begin me steeds meer af te vragen waar dit moet eindigen.

Kunnen we de naam wereldwinkel nog wel met trots dragen?

Anna

Bovenstaande is een reactie op: "Re (44): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]"

De bij het Voorraadhuis aangesloten Wereldwinkels krijgen een stevige korting op de normale prijs. Onder normale prijs versta ik de prijs die een Wereldwinkel bij een importeur betaalt. Een stevige korting is echt meer dan een enkel procentje. Mijn ervaring in distributie van goederen door de keten leert leert dat zo'n extra tussenschakel en nog eens de korting op de inkoopprijs die geldt voor een meewerkende Wereldwinkel altijd leidt tot een ingreep bij de prijs die de producent zal ontvangen. Daarnaast zal de prijs voor de niet bij het Voorraadhuis inkopende Wereldwinkel op afzienbare termijn omhoog gaan.

Anoniem (om onze Wereldwinkel te beschermen)


 


Re (46): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [23 mei 2014]

Een reactie van het RedEerlijkeHandel Team op "Re (43): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]":

Beste Marco,
 
Hartelijk dank voor uw relevante vragen. We zullen proberen uw vragen zo volledig mogelijk 1 voor 1 te beantwoorden.
 
Vraag 1: tussenhandel aan het begin van de keten kun je niet over een kam scheren met tussenhandel aan het eind van de keten?
Antwoord: bij Eerlijke Handel is internationaal gedefineerd dat de keten tussen producent en consument zo kort mogelijk dient te zijn. In andere woorden zo min mogelijk schakels (want elke schakel verhoogt de eindprijs en vergroot de druk om goedkoper in te kopen). Waar je ook tussenhandel creëert overtreed je deze kwalificatie. Je kunt en mag geen onderscheid maken tussen soorten tussenhandel (ook al is het procentuele effect van tussenhandel aan het begin groter dan aan het eind). 
 
Vraag 2: de extra schakel heeft toch geen invloed op de prijs van de makers aangezien de importeur de kosten van de extra schakel voor zijn rekening neemt?
Antwoord: de korting die het Voorraadhuis aan de importeur berekent, ligt tussen de 25% en 30%.  De vraag wordt dan: hoe kan een importeur, laten we zeggen 27% korting geven zonder dat hij failliet gaat? Kan iemand met een gezin leven van een salaris dat opeens 27% lager komt te liggen? Waar kun je op bezuinigen om zoveel minder nodig te hebben? 
Ter illustratie een voorbeeld van een hypothetisch bedrijf:
Een erkende importeur verkoopt € 1.000.000 per jaar. 
Hij betaalt de producent € 500.000.
Transport- en douanekosten voor 6 containers zijn € 30.000.
Magazijn hypotheek en aflossing, verzekeringen en energiekosten komen op € 50.000.
Salarissen van 6 mensen en gemiddeld modaal inkomen komt op € 200.000
Autokosten, verzendkosten en verpakkingskosten komen op € 50.000
Drukwerk en promotiekosten komen op € 40.000
Overige kosten post van € 30.000
Geeft een winst van 10% = € 100.000 (let wel: een bedrijf zonder winst kan niet groeien).
Bij levering aan het Voorraadhuis wordt de omzet € 730.000! Wil deze importeur nog steeds € 100.000 winst maken dan moet hij € 270.000 bezuinigen. Hij kan niet bezuinigen op vaste kosten zoals hypotheek of transportkosten. Hij kan wel bezuinigen op variabele kosten. Hij kan mensen ontslaan en zo besparen op salarissen en autokosten en misschien hier en daar nog wat. Maar € 270.000 bezuinigen is ondoenlijk en dit bedrijf gaat binnen een jaar failliet als het aan het Voorraadhuis levert en verder niets doet. Dit bedrijf moet dus korting gaan vragen aan de leverancier in de Derde Wereld en hij moet de prijs van zijn product verhogen (waardoor de consument minder gaat kopen). Dit is onvoorkoombaar. 
Dat tussenhandel in de vorm van het Voorraadhuis geen effect heeft op de prijs van de makers en de eindprijs voor de consument, is gezien het bovenstaande voorbeeld een onhoudbaar argument. Het gezegde klopt nog steeds: 'het moet uit de lengte of uit de breedte'.
 
Vraag 3: van uitbreiding van afzetmarkten blijkt geen sprake, dus kun je zeggen dat er kannibalisatie optreedt vanwege het Voorraadhuis?
Antwoord: dat is zeker zo. Maar er is meer aan de hand. Het Voorraadhuis koopt producten in en kijkt hoe succesvol ze zijn. Bij succes vraagt het Voorraadhuis aan RSU gelieerde bedrijven of zij dezelfde producten kunnen importeren en leveren. Één importeur is zo 50% van haar omzet kwijtgeraakt en Madat Nepal heeft naar verluidt mensen moeten ontslaan. Het Voorraadhuis is ons inziens een van de grootste rampen die Wereldwinkelland heeft getroffen. Wereldwinkels die bij het Voorraadhuis inkopen, doen mee aan de sluipende ineenstorting van kleine erkende leveranciers, maar daarmee ook indirect van collega-Wereldwinkels. En wat gebeurt er met het aanzien van Wereldwinkels als dit gesol met producenten en producten uitkomt?
 
Vraag 4: het leveren van Kerstpakketten is toch ook tussenhandel?
Antwoord: Kerstpakketten zijn vergelijkbaar met normale producten. Of u nu een product verkoopt of een kerstpakket verkoopt maakt geen verschil, waardoor er geen sprake kan zijn van tussenhandel.
Geen tussenhandel is als volgt: producent -> importeur -> Wereldwinkel -> consument (of bedrijf).
Tussenhandel is: producent -> tussenhandel -> importeur -> Wereldwinkel -> consument.
Of: producent -> importeur -> Voorraadhuis -> Wereldwinkel -> consument.
Bij Eerlijke Handel komen er na de producent 3 schakels, bij niet-Eerlijke Handel zijn dat 4 of meer schakels. Kerstpakketten voegen geen schakel toe. Ook in het voorbeeld dat de importeur het kerstpakket direct aan het bedrijf levert, blijft u 1 schakel.
 
Vraag 5: ons streven moet toch zijn meer omzet en als dat gebeurt is het toch goed?
Antwoord: Dat is juist, maar meer omzet hoeft niet altijd goed te zijn. Een van de belangrijke criteria bij Eerlijke Handel is namelijk continuïteit van afname bij de producent. Het idee achter Eerlijke Handel is altijd het belang van de kleine producent geweest: de boer, de ambachtsman en vrouw, de kleine coöperatie. De trend van veel omzetten met minder producten, waarop de LVWW, het Voorraadhuis en het RSU hebben ingezet gaat echter tegen dit principe in. Wat al eerder gezegd is: een kleine producent kan niet met trends meegaan en een volgend seizoen opeens switchen naar trendy kussens of naar kleurrijk aardewerk; hij blijft hetzelfde product produceren en kan alleen dingen aan dat product veranderen qua vorm of kleur. Importeurs kunnen samen met de producent nieuwe variaties ontwikkelen van dat product wat zij al maken en zo uitbreiden. Continuïteit van afname is wat nodig is voor een kleine producent en is ook een van de criteria waarop importeurs worden beoordeeld. Meer is goed, alleen als het het juiste meer is.
Het is de kleine producent die onze zorg moet zijn, niet de grote producent, want die levert direct aan de grote bedrijven (die trouwens geen tussenhandel nodig hebben!)
 
Nogmaals, dank u wel voor uw vragen, want vele Wereldwinkels en vrijwilligers zullen geïnteresseerd zijn!
 
Met vriendelijke groet, 
 
het RedEerlijkeHandel Team 

Bovenstaande is een reactie op "Re (43): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]":

Geacht team van Red Eerlijke Handel,

Jullie artikel over die 2-vandaag reportage van 2004 (!) kan ik niet zo goed plaatsen in de discussie rondom tussenhandel die is ontstaan n.a.v. het Voorraadhuis. 
De tussenhandel waarover het bij 2-vandaag gaat betreft tussenhandel aan het begin van de keten, bij het inkopen bij de makers van de producten. (Wat daarin beschreven wordt is heel erg hoor, dat wil ik niet bestrijden. Wel jammer, of misschien juist wel gelukkig!, dat het de situatie in 2004 en eerder betreft. Ik mag toch hopen dat daar inmiddels iets aan veranderd is? )
Het voorraadhuis betreft een geheel andere tussenhandel, namelijk aan het eind van de keten: als extra schakel tussen de importeurs en de winkels. Dit kun je toch niet zomaar over één kam scheren!?

Afgelopen week heb ik in Culemborg zelf maar eens rondvraag gedaan naar wat men daar vind van het Voorraadhuis. Ze zijn ook daar niet bijster positief. Maar waarin ik voorlopig wel gerust gesteld ben is dat deze extra schakel (nog) geen invloed heeft op de prijs die de makers van de producten ontvangen. De importeurs zijn degenen die inleveren: zij verkopen met flinke korting aan Voorraadhuis, zodat die tegen een 'normale' prijs kan door verkopen.

Wat ik ook hoorde is dat het doel van het Voorraadhuis is om nieuwe afzetmarkten aan te boren, en zo de omzet Fair Trade flink te verhogen. In de praktijk blijkt dit geen succes: de omzet van Voorraadhuis betreft hoofdzakelijk omzet die anders door de importeurs zelf was behaald, cannibalisatie dus zoals dat in de economie genoemd wordt. Ofwel: de omzet van de importeurs daalt door de (flinke) korting die zij aan Voorraadhuis moeten geven. En dát kan niet héél lang goed gaan.

Is er nu wel of niet iets mis met tussenhandel? Mijns inziens hoeft dat helemaal niet zo te zijn. Onze wereldwinkel (Waalwijk) probeert dit jaar om bij een paar echt grote bedrijven / instellingen binnen te komen voor het leveren van Kerstpakketten. Indien dit lukt dan zijn wij daarbij tussenhandel! Wij schakelen de importeurs in die de pakketten rechtstreeks aan deze bedrijven / instellingen leveren, zonder dat deze bij ons in de winkel komen. Pure tussenhandel als je het mij vraagt. Maar een zeer welkome ook. Hierdoor komen namelijk vele mensen in aanraking met Fair Trade producten en dat is toch alleen maar goed te noemen?! Zonder ons was dat niet gebeurd. De makers van de producten hebben hiermee een flinke extra omzet, en de kans is groot dat een aantal van de ontvangers van deze kerstpakketten ooit terug komt in een wereldwinkel. En ja, wij gaan daar ook een kleine marge aan overhouden, die we zullen investeren in verdere promotie van Fair Trade. Als iemand mij kan duidelijk maken wat er mis is met deze vorm van tussenhandel dan hoor ik dat graag.

Terug naar het Voorraadhuis.
Áls die hun werk goed zouden doen, nieuwe afzetmarkten aanboren, dan is daar mijns inziens helemaal niks mis mee. MAAR: als ze enkel en alleen aan cannibalisatie doen, dan vervalt hun bestaansrecht volledig.

Mijn conclusie is dan ook: tussenhandel hoeft helemaal niet erg te zijn, zolang het maar bijdraagt aan extra omzet! En uiteraard zonder de inkoopprijs bij de makers onder druk te zetten. Dáár moeten wij met ons allen naar streven: meer omzet. Want dat is wat telt voor de makers van de producten. Als zij meer verkopen (tegen een faire prijs), dan kunnen zij beter in hun levensonderhoud voorzien. Alles wat daaraan bijdraagt is toch alleen maar welkom!?

Met vriendelijke groet,
Marco Welling



Re (45): Erkenning en controle: een groter probleem [23 mei 2014]

Reactie Mira International op "Re (35): Erkenning en controle: een groter probleem" :

Beste Irma,
We kunnen het verhaal nog verder uitbreiden :-) .
Het begon bij FairSupport die onze wierook uit de Waar-winkels wilde halen (en dat ook deed) en er een eigen wierook voor in de plaats wilde zetten. Ze zijn op zoek gegaan, maar Fair Trade wierook is zo dun gezaaid dat ze alleen een dubieuze Fair Trade wierook via een importeur konden krijgen die het uit Frankrijk importeerde. Fair Support ging echter 'failliet' en werd overgenomen door RSU. De Nederlandse importeur ging als gevolg ook failliet en het Franse merk kwam in handen van de huidige importeur. Ook de huidige importeur werd bediend met mooie en grote verhalen van RSU, maar heeft grote twijfels aangezien zijn voorganger failliet ging door dezelfde organisatie en tactiek. Hem is zelfs voorgesteld om erkenning aan te vragen! Erkenning voor een niet fair trade product plus tweemaal tussenhandel? Hoe moet je dat voor elkaar krijgen en goed praten als LVWW?

Het laatste nieuws is dat de vertegenwoordigers van het RSU de Wereldwinkels vertellen dat de erkenning voor de Franse wierook op handen is en dat de Wereldwinkels daarom de Franse wierook nu al als Fair Trade wierook in kunnen kopen. De importeur zelf zegt echter dat dit een leugen is aangezien hij niet op hun suggesties is ingegaan. De leugens worden groter en nemen toe :-) .
Hoelang trappen Wereldwinkels hier nog in, is een interessante vraag.

Robert van Harten

Bovenstaande is een reactie op "Re (35): Erkenning en controle: een groter probleem":

Ik heb even op het Voorraadhuis gekeken naar hun wierooklijn. Wat mij opvalt ,is, dat deze wierook niet als Fairtrade wierook verkocht wordt(geen handjes erbij). Daarmee verkoopt het FAIR TRADE Voorraadhuis dus geen fairtrade geproduceerde wierook aan o.a. Wereldwinkels. 15 % regeling mag niet voor Mira, maar wel voor het Voorraadhuis gelden?!. Het wordt inderdaad tijd dat de onderste steen boven gaat komen.....
Irma

 

 

Re (44): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]

De bij het Voorraadhuis aangesloten Wereldwinkels krijgen een stevige korting op de normale prijs. Onder normale prijs versta ik de prijs die een Wereldwinkel bij een importeur betaalt. Een stevige korting is echt meer dan een enkel procentje. Mijn ervaring in distributie van goederen door de keten leert leert dat zo'n extra tussenschakel en nog eens de korting op de inkoopprijs die geldt voor een meewerkende Wereldwinkel altijd leidt tot een ingreep bij de prijs die de producent zal ontvangen. Daarnaast zal de prijs voor de niet bij het Voorraadhuis inkopende Wereldwinkel op afzienbare termijn omhoog gaan.

Anoniem (om onze Wereldwinkel te beschermen)

 

 

Re (43): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [22 mei 2014]

Geacht team van Red Eerlijke Handel,

Jullie artikel over die 2-vandaag reportage van 2004 (!) kan ik niet zo goed plaatsen in de discussie rondom tussenhandel die is ontstaan n.a.v. het Voorraadhuis.
De tussenhandel waarover het bij 2-vandaag gaat betreft tussenhandel aan het begin van de keten, bij het inkopen bij de makers van de producten. (Wat daarin beschreven wordt is heel erg hoor, dat wil ik niet bestrijden. Wel jammer, of misschien juist wel gelukkig!, dat het de situatie in 2004 en eerder betreft. Ik mag toch hopen dat daar inmiddels iets aan veranderd is? )
Het voorraadhuis betreft een geheel andere tussenhandel, namelijk aan het eind van de keten: als extra schakel tussen de importeurs en de winkels. Dit kun je toch niet zomaar over één kam scheren!?

Afgelopen week heb ik in Culemborg zelf maar eens rondvraag gedaan naar wat men daar vind van het Voorraadhuis. Ze zijn ook daar niet bijster positief. Maar waarin ik voorlopig wel gerust gesteld ben is dat deze extra schakel (nog) geen invloed heeft op de prijs die de makers van de producten ontvangen. De importeurs zijn degenen die inleveren: zij verkopen met flinke korting aan Voorraadhuis, zodat die tegen een 'normale' prijs kan door verkopen.

Wat ik ook hoorde is dat het doel van het Voorraadhuis is om nieuwe afzetmarkten aan te boren, en zo de omzet Fair Trade flink te verhogen. In de praktijk blijkt dit geen succes: de omzet van Voorraadhuis betreft hoofdzakelijk omzet die anders door de importeurs zelf was behaald, cannibalisatie dus zoals dat in de economie genoemd wordt. Ofwel: de omzet van de importeurs daalt door de (flinke) korting die zij aan Voorraadhuis moeten geven. En dát kan niet héél lang goed gaan.

Is er nu wel of niet iets mis met tussenhandel? Mijns inziens hoeft dat helemaal niet zo te zijn. Onze wereldwinkel (Waalwijk) probeert dit jaar om bij een paar echt grote bedrijven / instellingen binnen te komen voor het leveren van Kerstpakketten. Indien dit lukt dan zijn wij daarbij tussenhandel! Wij schakelen de importeurs in die de pakketten rechtstreeks aan deze bedrijven / instellingen leveren, zonder dat deze bij ons in de winkel komen. Pure tussenhandel als je het mij vraagt. Maar een zeer welkome ook. Hierdoor komen namelijk vele mensen in aanraking met Fair Trade producten en dat is toch alleen maar goed te noemen?! Zonder ons was dat niet gebeurd. De makers van de producten hebben hiermee een flinke extra omzet, en de kans is groot dat een aantal van de ontvangers van deze kerstpakketten ooit terug komt in een wereldwinkel. En ja, wij gaan daar ook een kleine marge aan overhouden, die we zullen investeren in verdere promotie van Fair Trade. Als iemand mij kan duidelijk maken wat er mis is met deze vorm van tussenhandel dan hoor ik dat graag.

Terug naar het Voorraadhuis.
Áls die hun werk goed zouden doen, nieuwe afzetmarkten aanboren, dan is daar mijns inziens helemaal niks mis mee. MAAR: als ze enkel en alleen aan cannibalisatie doen, dan vervalt hun bestaansrecht volledig.

Mijn conclusie is dan ook: tussenhandel hoeft helemaal niet erg te zijn, zolang het maar bijdraagt aan extra omzet! En uiteraard zonder de inkoopprijs bij de makers onder druk te zetten. Dáár moeten wij met ons allen naar streven: meer omzet. Want dat is wat telt voor de makers van de producten. Als zij meer verkopen (tegen een faire prijs), dan kunnen zij beter in hun levensonderhoud voorzien. Alles wat daaraan bijdraagt is toch alleen maar welkom!?

Met vriendelijke groet,
Marco Welling

 

 

Re (42) : tussenhandel - waar is het front?

Ieder met Trouw-abonnement kan de tekst downloaden. Dan mag je het aan iedereen doorsturen voor persoonlijke informatie. Dus gewoon even vragen of een bevriend iemand je aan de tekst helpt. Je mag teksten niet her-publiceren. Een link maken lukt niet voor niet-abonnees.

Jan H.C.Velterop

Bovenstaande is een reactie op "Re (40) : tussenhandel - waar is het front?":

:sad: het artikel van Tinkebell heet: "geen werk, dan hebben de kinderen ook geen eten" en staat op pagina 19 van de Trouw van dinsdag 13 mei 2014.

Annechien

Bovenstaande is een reactie op : "Re (38) : tussenhandel - waar is het front? [14 mei 2014]":

vraag aan bericht 36 (Annechien):

Zou dit artikel graag eens willen lezen, (Tinkelbell in Trouw van vandaag) maar waar kan ik dit vinden, niet bij Trouw.

Groet,

Theresia

 

Re (41): Fair Trade maakt pretenties niet waar. [19 mei 2014]

Er is bij een aantal Wereldwinkels twijfel of de stelling van de LVWW dat tussenhandel toegestaan is, wel klopt.
Voor de duidelijkheid en volledigheid heeft het RedEerlijkeHandel Team daarom een transcriptie gemaakt van de tekst van de Twee Vandaag reportage.
Uit de reportage blijkt overduidelijk dat tussenhandel gezien wordt als misleiding van het grote publiek.
Ons inziens dienen Wereldwinkels die bij het Voorraadhuis inkopen, het publiek duidelijk te maken dat zij niet meer voldoen aan de Eerlijke Handel principes die tussenhandel uitsluiten.

Het RedEerlijkeHandel Team

 

Reportage Twee Vandaag

Fair Trade maakt pretenties niet waar

Beloften van eerlijke handel komen in de praktijk niet uit.
Het huismerk van de derde wereld werkt via tussenhandel en betaalt kleine producenten soms zelfs minder dan commerciële bedrijven.

Tv-uitzending 2Vandaag (EO) – 7 juni 2004

Presentator Tijs van den Brink: “Goedenavond, Fair Trade is een bedrijf met een missie; Fair Trade staat voor Eerlijke Handel met de Derde Wereld. Het bedrijf heeft zich ten doel gesteld de kansen van producenten in arme landen te verbeteren. Daarom koopt Fair Trade rechtstreeks in en betaalt deze kleine ondernemers een eerlijke prijs. Bovendien belooft zij hen te ondersteunen bij het produceren voor de wereldmarkt. Fair Trade heeft 8 eigen winkels in Nederland, en levert bovendien aan de wereldwinkels.
Maar hoe is de praktijk? Krijgen de producenten van fair trade producten inderdaad een betere prijs betaald en wordt er wel rechtstreeks bij hen ingekocht?
Twee vandaag deed onderzoek naar deze vragen. De resultaten daarvan ziet u in een uitgebreide reportage van verslaggever Margje Fikse.”

(In beeld een Afrikaanse man die zegt in het Engels “Fair Trade is nooit hier geweest om de gemeenschap te helpen”).

Nederlandse man: “Fair Trade kan in zijn algemeenheid niet waarmaken wat ze pretenderen”.

Thaise man in het Engels: “Ze proberen het misschien, maar of het lukt is een andere vraag”

Gesproken tekst bij beelden van een wereldwinkel: ‘Fair Trade Nederland heeft een missie: als u fair trade producten koopt denkt u daarmee kleine ondernemers in de derde wereldlanden te ondersteunen. Maar wij ontvingen signalen dat de praktijk niet zo mooi is als Fair Trade voorspiegelt. Reden voor een onderzoek.’

Tekst in beeld: Hoe fair is Fair Trade?

Interview mw. I. Vermeulen - Fair Trade Organisatie (FTO): “Fair Trade is een bedrijf dat heerlijke food en prachtige non-food producten uit derde wereldlanden importeert en daar een eerlijke prijs voor betaalt en hier in de winkel op de markt brengt.”

Gesproken tekst bij beelden van het gebouw FTO: ‘De FTO ontstond eind jaren 50 in Nederland. Daarna ontstonden ook in andere landen van Europa Fair Trade Organisaties. Op dit moment werken er bij FT-Nederland bijna 120 mensen. In Culemborg staat het hoofdkantoor van FT. Hiervandaan gaan de producten naar de Fair Trade winkels en naar de wereldwinkels in Nederland. Fair Trade presenteert zichzelf als het huismerk van de Derde Wereld, en belooft hun klanten dan ook veel: Eerlijke Handel, een Faire prijs, geen tussenhandelaren, en hulp bij het verbeteren van productiemethoden.

Op de internetsite van het bedrijf lezen we dat het bedrijf op een andere manier handelt dan de commerciële bedrijven. De koper van een Fair Trade product betaalt daarvoor, maar krijgt de zekerheid dat de maker van het product daarmee geholpen is. Maar hoe Fair is Fair Trade in de praktijk? We onderzoeken de situatie van de handnijverheidsproducenten in verschillende landen. We spreken voormalige werknemers, onderzoekers en Fair Trade zelf. ‘

Tekst in beeld: een eerlijke prijs en rechtstreekse inkoop

Gesproken bij beelden van een potterie in Thailand: ‘We zijn in het Noorden van Thailand: hier haalt Fair Trade veel keramiek vandaan. Dit doet ze rechtstreeks zonder tussenhandelaren. Zo zegt Fair Trade in een interview voorafgaand aan ons onderzoek.

Vervolg interview mw. I. Vermeulen (FTO): “Dat houdt in dat wij rechtstreeks bij producenten inkopen, zodat wij weten wat de bron is, zodat wij weten wie het product gemaakt heeft, en zodat wij ook kunnen weten wat een fatsoenlijke prijs is voor zo’n product. Omdat we de maker kennen, omdat we de omstandigheden kennen, omdat we weten wat hij voor zijn grondstoffen heeft betaald. Dus we kopen het bij de bron in.”

Gesproken bij beelden van de potterie: ‘In Thailand zoeken we uit of Fair Trade daadwerkelijk rechtstreeks bij de bron inkoopt. We komen bij een klein familiebedrijf waar Fair Trade keramiek bestelt. Dat gaat niet rechtstreeks, zo wordt ons verteld.’

Interview met een Thaise vrouw: subtitels vanwege het Thais: “Wilt u iets vertellen over de producten die naar Nederland verzonden worden?”
“Wij doen zaken met Y Development en die versturen het naar Fair Trade Nederland.”

Gesproken bij beelden van de potterie: ‘Fair Trade koopt dus niet rechtstreeks van de makers, maar handelt wel degelijk via een tussenorganisatie. Deze organisatie opereert in Thailand onder de naam Y Development. We gaan er naar toe en zien hoe hier de spullen worden ingepakt voor de export. Y Development koopt dus spullen in bij de makers en verkoopt het vervolgens voor een hogere prijs door aan Fair Trade. Zo vertelt de manager van Y Development ons.’

Interview met manager van Y Development: “Hoeveel procent doet Y Development boven op de prijs?” Antwoord: “40%. Dat is inclusief alle onkosten die wij maken”.

Gesproken bij beelden van Thailand: ‘In hoeverre handelt de tussenorganisatie van Fair Trade nu anders dan de commerciële tussenhandelaren? We gaan naar de universiteit in Chang Mai en vragen het Astrid Faust, zij doet onderzoek onder de handnijverheidsproducenten in Thailand.’

Astrid Faust (in ’t Engels) : “Het is gewoon zaken doen. Dit zijn de regels van ’t spel als je op commerciële wijze handeldrijft. Dit is niet per definitie eerlijke handel.”

Terug bij beelden van de potterie: ‘De tussenhandelaar van Fair Trade handelt dus niet anders dan de commerciële, maar hoe zit het dan met de prijs die de producenten uiteindelijk van deze tussenhandelaar krijgen? Fair Trade belooft ook op dit gebied heel veel.’

Vervolg interview I. Vermeulen (FTO): “De prijs die je bij Fair Trade betaalt is een eerlijke prijs, die biedt een producent in een ontwikkelingsland een beter bestaan.”
Interviewster vraagt: “Dus ik mag aannemen dat dat een hogere prijs is dan de commerciële?”

Nederlandse man weer: “Dat zijn niet de geluiden die ik kreeg op het moment dat ik met de leveranciers in Zuidoost Azië praatte.”

Gesproken tekst bij beelden van hem: ‘Frank van der Linde werkte als business consultant bij Fair Trade in Nederland. Zijn taak was het adviseren en begeleiden van de leveranciers van Fair Trade in Zuidoost Azië. Volgens hem werden de producenten niet beter betaald door Fair Trade dan de commerciële; integendeel.’
Frank: “Zij kregen heel vaak dezelfde prijs of zelfs soms minder betaald dan commerciële bedrijven betalen. Als je al dat soort dingen meeneemt dan vind ik dat Fair Trade inderdaad de consument eigenlijk voorliegt.”

Gesproken tekst bij beelden: ‘We zijn in Thailand bij het bedrijfje Nikron. Als we hier doorvragen naar de prijs die zij krijgen van Fair Trade via de tussenhandelaar wordt er afhoudend gereageerd.’
Thaise vrouw antwoordt: ”Ik verkoop het voor mijn prijs. Als ik die noem ben ik bang dat Y Development klanten kwijtraakt. Stel dat m’n producten verkoop… Y Development verkoopt op hun naam. Ze komen de producten bij ons halen. Als zij die met heel veel winst verkopen, mag de klant dat niet weten.”

Gesproken test bij beelden van de potterie: ‘Volgens deze producent maakt de tussenhandelaar dus veel winst, en later in het gesprek wil in het gesprek wil ze ook in gaan op de vraag of er ook verschil is tussen de tussenhandelaar van Fair Trade en de commerciële tussenhandelaren.’

Vraag aan de Thaise vrouw: “Is er prijsverschil tussen de handel met Y Development en ’n andere klant?”
Antwoord Thaise vrouw: “Nee, het is dezelfde prijs. De prijs voor ’n andere tussenpersoon en voor Y Development is hetzelfde.”

Gesproken tekst bij beelden van de potterie: ‘Dat Fair Trade niet meer betaalt via de tussenhandel dan de commerciële horen wij verschillende kleine handnijverheidsproducenten. En dat terwijl Fair Trade ons dat voorafgaand aan ons onderzoek wel verzekerde.’

Nederlandse I.Vermeulen weer (FTO): “Wij bieden echt toegevoegde waarde, in de zin van wij bieden een fatsoenlijke prijs waardoor een producent een beter bestaan kan hebben.”

Andere Thaise vrouw Jiangdin Ceramics: “De inkoopprijs voor ’t materiaal is per stuk dusdanig, dat …we krijgen minder dan de inkoopprijs. We maken heel weinig winst. Op sommige opdrachten lijden we bijna verlies. Rechtstreekse klanten zijn beter. Die krijgen de artikelen goedkoper dan via ’n tussenpersoon. En wij krijgen een betere prijs. Als we een beter prijs krijgen, maken we wat meer winst en kunnen we het personeel ook meer betalen. Omdat we meer winst maken.”

Tekst bij beelden uit Afrika: ‘We vervolgen ons onderzoek in een ander werelddeel. In Thailand konden we de toegevoegde waarde van Fair Trade niet vinden. Misschien vinden we die wel hier in Kenia. We gaan naar het Westen, naar het dorp Tabacca. De bewoners van dit dorp leven allemaal van de zeepsteen. Hier wordt het gedolven en verwerkt. We vragen hier naar Fair Trade, maar horen ook hier dat die niet rechtstreeks inkoopt. De handel loopt via een tussenorganisatie genaamd Mango en die organisatie functioneert feitelijk als een commerciële handelaar zo vertellen de arbeiders.’

Een Afrikaanse man: “Natuurlijk koopt Mango in Machakos artikelen bij ons in. Dat is de tussenhandelaar (middleman) zoals ik u heb uitgelegd. De tussenhandelaren buiten producenten zoals wij uit. Het is net alsof we weer tot slaaf gemaakt worden.“

Tekst bij beelden onderweg: ‘We gaan op zoek naar deze tussenhandelaar Mango. Is dit Mango? Daar. Ze hebben een kantoor een paar honderd kilometer van de zeepsteen mijnen vandaan. Op het moment dat we bij Mango aankomen zijn ze net bezig een grote zending spullen voor Fair Trade Nederland in orde te maken.’

Afrikaanse vrouw (Mango True Mirage Ltd.) : “Dit is allemaal voor Fair Trade. Bijna een hele containerlading. En er komen nog meer. Zoals u zelf kunt zien is Fair Trade een grote klant. Ze zijn heel belangrijk voor ons en hebben Mango gemaakt tot wat het is.”

Frank van der Linde: “Fair Trade kwam erachter dat heel rechtstreeks inkopen van kleine, arme producenten toch vreselijk moeilijk is. Je moet het dan natuurlijk ook niet claimen op je webpage en in je marketing uitingen. Je moet dan op een gegeven moment wel dat ook laten vallen en zul je je definities van Fair Trade wat moeten bijschaven door te zeggen, directe inkoop is eigenlijk niet meer zo’n belangrijk thema, laten we dat dan bij de definitie van Fair Trade weghalen.

Tekst bij beelden in een wereldwinkel: ‘Fair Trade zelf ontkent het gebruik van tussenhandel. Ze noemt de tussenhandelaar waar ze mee werkt een marketing-export organisatie. En Fair Trade zegt ons dat daar zeker geen geld van de consument aan de strijkstok blijft hangen.’

Mw. I.Vermeulen (FTO): “De marketing-export organisatie wat dus de tussenpersonen zijn die krijgen uiteraard een vergoeding voor het werk wat zij doen. Zij doen alle financiële, management, logistieke handelingen en krijgen daar ook een prijs voor betaald. Maar wij zien er op toe dat die marge realistisch is en dat uiteindelijk de eerlijke prijs voor dat product bij de maker terecht komt.”

Tekst bij beelden in Afrika: ‘Is dat zo, komt de eerlijke prijs uiteindelijk bij de maker terecht? We zijn terug bij de producenten van de zeepstenen producten voor Fair Trade Nederland. We ontdekken het bedrijfje Bossinange. De eigenaren hebben commerciële kopers uit Amerika, Spanje en Duitsland. En ze blijken via Mango met Fair Trade te handelen. We ontdekken hier inderdaad zeepstenen spullen die in de Fair Trade winkel in Nederland te koop zijn.’

Afrikaanse man laat beeldje zien: “Deze hier verkopen we via Mango voor 80 shilling.”
Interviewster: “Aan Mango. – De tussenhandelaar, En u krijgt?”
Antwoord van hem: “Wij krijgen dan 30 shilling”.
Zij: “Because?”
Hij: “Er gaat geld vanaf voor de arbeiders.”

Tekst bij Fair Trade winkel beelden: ‘In de Fair Trade winkel in Nederland staat het zelfde beeldje in de schappen. Het beeldje waar de makers omgerekend iets meer dan een halve euro voor krijgen. Hier in Nederland kost het € 19,50.
Tekst bij beelden van de arbeiders: “De man die het beeldje hakt en de vrouw die het beeldje polijst moeten dat bedrag van een halve euro nog delen. Per persoon krijgen de makers dus ongeveer 0,25 eurocent.
We vragen aan een van de andere eigenaren van het zelfde bedrijfje Bossenange hoeveel hij denkt dat de consument in Nederland voor het beeldje betaalt. ‘
Hij: “Via Mango verkopen we dit beeldje voor 80 shilling.”
Zij: “Wat denkt u dat dit beeldje in Holland kost?”
Hij: “Met belasting, transport en verpakking erbij ongeveer 400 of 500 shilling.”
Zij: “Het is 1750 shilling.”
Hij: “1750 shilling? Duizend, zevenhonderdvijftig? Dat is een hoop.”

Nederlandse I. Vermeulen (FTO) krijgt de vraag gesteld: “Als ik nu een Fair Trade product koop in de winkel, betaal ik relatief best veel. Waar gaat dat geld nou naar toe?”
Haar antwoord: “Dat geld gaat zoveel mogelijk rechtstreeks naar de producent, dus wij beredeneren de prijs vanuit het perspectief van een producent. En niet vanuit de markt.

Tekst bij beelden van zeepsteen delving: ‘Maar uit het gesprek met de producenten in Kenia blijkt diezelfde markt meer te betalen dan de tussenhandelaar Mango, die namens Fair Trade inkoopt.’

Afrikaanse man: “Ze eisen een lagere prijs dan commerciële inkopers om zelf winst te kunnen maken. We doen niet alleen zaken met Mango. Als er andere, commerciële klanten komen krijgen we een hogere prijs, wat het leven wat beter maakt.”

Een Afrikaanse arbeidster krijgt de vraag, “Hoeveel krijgt u betaald?” “Vijftig shilling. Heel weinig geld. En wij krijgen geen enkele hulp. We hebben niet eens eten voor de kinderen. We zijn erg arm en de kinderen zitten thuis. We hebben geen geld om schoolgeld voor de kinderen te betalen.“

Vrouwelijke manager (van Mango) krijgt de vraag: “Weet Bosinange welke prijs Fair Trade aan u, aan Mango, betaalt?”
Antw.: “Dat is heel helder. We lossen samen problemen op. Dat is nou de Fair Trade-beweging.”
Interviewster: “Dus de producent Bosinange weet wat Fair Trade aan u betaalt?”
Zij: “Yes”
Bosinange man: “We weten niet hoeveel ze van Fair Trade krijgen. Ze vertellen ons niet openlijk tegen welke prijs Fair Trade bij hun inkoopt.”

Interviewster bij productiebeelden: ‘Maar het gaat nog verder. Als we doorvragen bij het bedrijfje Bosinange komen we erachter dat de tussenhandelaar Mango een prijs spel speelt. Dit wordt bevestigd door de rekeningen die we onder ogen krijgen.’

Vraag bij beelden die klaar staan: “Kunt u het verschil laten zien tussen wat Mango namens Fair Trade betaalt en wat commerciële inkopers betalen?”
Antw.: “Mango wilde monsters hebben van het beeld van het zoenende paartje. We kwamen een prijs van 180 shilling overeen. “
Vraag: “Monsters voor Fair Trade Nederland?”
Antw: “Inderdaad. Toen de order geplaatst werd, verlaagde Mango de prijs met bijna de helft. We hebben de order geleverd voor 90 shilling voor het zoenende paartje. Maar de commerciële inkoper betaalt ons 160 shilling voor het zoenende paartje. Ze zeiden: het is een grote bestelling en Fair Trade klaagt over de prijs. Daarom is die verlaagd.”
Vraag: “Fair Trade klaagde over de prijzen, zei Mango?”

Beelden van belabberde leefomstandigheden van mensen daar (tent/hutje): ‘De belofte van Fair Trade dat ze een hogere prijs betaalt dan de marktprijs houdt hier dus geen stand. In Kenia betaalt de tussenhandelaar namens Fair Trade zelfs een lagere prijs dan de commerciële kopers. Toch beweert Fair Trade dat haar producenten beter worden van de handel met Fair Trade.’

Vraag aan mw. I.Vermeulen (FTO): “Je ziet dus ook echt een bepaald gezin die moet leven ervan, die een hogere levensstandaard bereikt na een aantal jaren met Fair Trade werken?”
Antw: “Ja, natuurlijk”
Vraag: “Gewoon, ze kunnen betere kleren kopen, kinderen naar schoolsturen, dat verschil dat heeft u zelf echt gezien, dat is er echt in de praktijk?”

Tekst bij tekstbeeld uit een document ‘Alle producten worden ingekocht tegen een faire prijs en onder faire condities
‘Dat dit verhaal van Fair Trade niet klopt, is bij hun zelf bekend, want 2 jaar geleden liet Fair Trade het onderzoek uitvoeren naar het effect van hun handel op de producenten. Een van de conclusies van het onderzoek was dat directe impact van Fair Trade op de omstandigheden van de handnijverheidsproducenten op zijn best zeer bescheiden was. Bij het International Institute of Social Studies spreken we Peter Knorringa, hij had de leiding over het onderzoek. Op basis van de bevindingen in zowel Thailand als Mexico concludeert hij:‘
“In de handnijverheid is het zo dat de impact van de Fair Trade zit hem niet in het betalen direct van een hogere prijs aan de producenten, tenminste niet in die paar onderzoekjes die wij gedaan hebben, (interviewster tussendoor “maar dat zeggen ze wel”).
Hij: “Ja dat kan dat ze dat zeggen, maar ik zeg alleen maar wat er uit die paar onderzoekjes komt die wij gedaan hebben.
Haar vraag: “Maar hoe werd er dan op gereageerd toen bleek dat dat dus niet zo was?”
Hij: “Nou dat was natuurlijk voor iedereen wel een schok.”

Tekst bij beeld op een kantoor: ‘In hoeverre de uitkomst voor Fair Trade daadwerkelijk een schok was, is nog maar de vraag. We krijgen een ondernemingsplan van Fair Trade onder ogen. Het is geschreven in 1998. Nu 6 jaar geleden dus, en 4 jaar voordat het onderzoek werd uitgevoerd. En in dit ondernemingsplan staat al we zijn vatbaar voor kritische publiciteit ten aanzien van de eerlijkheid van onze handel. (je ziet de tekst uit het rapport langskomen).’
Interviewster vraagt aan Frank van der Linde: “ Fair Trade zelf is dus al jaren bang voor een verhaal als dit, eigenlijk voor een verhaal als wat u nu houdt?”
Antw: “Ja,”
Vraag: “naar buiten toe?”
Antw.: “Ja, en dat is ook door mijn toenmalige manager is op een gegeven moment letterlijk gezegd, als dit ooit naar buiten komt, dan valt het kaartenhuis in elkaar.”

Tekst bij beeld woord ‘ondersteuning’ en in een winkel, met mw. I.Vermeulen (FTO):
‘Fair Trade weet dus al langer dat hun handel niet altijd eerlijk is. Maar nu gaat het volgens Fair Trade bij hun producten niet alleen om de prijs. De meerwaarde zit volgens hen ook in de ondersteuning van producenten.’
Antw. Mw. I. Vermeulen (FTO): “Fair Trade verschilt aanzienlijk van de commerciële handel. Wij bieden ondersteuning, dat is natuurlijk volstrekt anders.
Vraag: “Dus de maker van het product die wordt door jullie geleid?”
Antw: “Ja, de producenten zijn vaak verenigd in een groep, in een coöperatie of in een ander soort organisatie, en wij trainen hen en wij bieden hen ondersteuning bij de opbouw van hun bedrijf, zodat zij ook op een reguliere markt hun producten uiteindelijk kunnen afzetten. En Fair Trade is eigenlijk een eerste stap daarin.”

Vraag in Kenia aan Afrikaanse man/producent: “Komt Fair Trade hierheen om u te helpen de commerciële markt te betreden? Met uw marketing en dergelijke?”
Antw: “Nee. Dat hebben ze nooit gedaan?”
Vraag: “In die twintig jaar dat u met ze handelt?”
Antw: “Als ze komen, komen ze alleen maar voor productontwikkeling. Maar niet om andere redenen.”

Tekst bij beelden van beelden daar: ‘Als Fair Trade dus al ondersteunt dan gaat het in Kenia via de tussenhandelaar en dan is dat in het kader van productontwikkeling. Maar dat doen commerciëlen natuurlijk ook. Het is niets meer en minder dan er voor zorgen dat de producten aantrekkelijk zijn voor de potentiele klanten.’

(Tekst bij beelden in Thailand) : ‘Als we in Thailand met de producenten praten, horen we ook hier dat het Fair Trade gaat om productontwikkeling.’
Antwoord Thaise vrouw, producent: “De tussenhandelaar Y Development let op de productontwikkeling. Ze doen voorstellen over de werkwijze als ze komen kijken, en ze geven hun ideeën door. Ze kijken of de producten aantrekkelijk zijn voor de klanten.“
Vraag aan ander Thaise vrouw, producent: “Komen ze alleen maar kijken op het werk of geven ze ook cursussen?”
Antw: “Ze komen alleen kijken. Wij presenteren hun ons werk. Soms sturen ze voorbeelden hoe ik het moet maken.”
Een derde Thaise producent, man: “In onze fabriek zijn nog nooit Nederlandse klanten komen kijken.”
Tekst bij beelden van zijn fabriek: ‘We zijn bij meneer Chai Wat in Thailand. Ook in zijn bedrijfje wordt keramiek gemaakt voor Fair Trade Nederland. Maar mensen van Fair Trade heeft hij dus nog nooit gezien. En ook van de tussenhandelaar die namens Fair Trade met hem handelt, hoeft hij geen begeleiding te verwachten.’
Hij: “Y Development is alleen handel, inkopen doen. Ze sturen alleen orders.”

Frank van der Linde:”Wat veel belangrijker is, is dat Fair Trade, doordat ze met tussenorganisaties zijn gaan werken, koepelorganisaties, niet altijd meer direct bij de echte producenten over de vloer komen, of daar helemaal geen contact meer mee hebben, of zelfs helemaal niet weten wie de echte producenten zijn.”

Tekst bij beeld van een advertentie van FTO: ‘Fair Trade weet zelf dat het niet overal goed zit met de ondersteuning van haar handnijverheidsproducenten. Dit blijkt namelijk uit datzelfde onderzoek dat in opdracht van Fair Trade zelf gedaan werd (afbeelding van het rapport nov 2001 –Jan 2002).
Wij lezen in dit onderzoek over de producenten in Thailand (tekst in beeld):
“Geen van hen kon iets zeggen over de Fair Trade beweging en over concrete ondersteuning van Fair Trade Assistance. Ze weten alleen dat sommige producten geproduceerd worden voor een buitenlandse koper..”.’

Tekst bij beeld Thailand: ‘In Thailand ontmoeten we Tjen-Ake, die deze conclusie trok. Hij deed het gedeelte van het onderzoek onder de Thaise handnijverheidsproducenten.’
Hij: “Die mensen begrijpen niet goed waar het bij Fair Trade om gaat.”
Vraag: “Met ‘die mensen bedoelt u de producenten?”
Hij: “Ja, voor hen is het gewoon productie. Alle bestellingen zijn voor hen gelijk. Op dat punt schiet het tekort.”

Tekst bij beeld CONTROLE: beelden uit Afrika:
‘Fair Trade garandeert rechtstreekse inkoop, een eerlijke prijs en ondersteuning van haar handnijverheidsproducenten. In de praktijk in Kenia en Thailand lijken deze garanties geen stand te houden. En Fair Trade garandeert haar klanten nog meer, lezen we. Zoals het naleven van mensenrechten en geen kinderarbeid. Maar wie controleert nu of al die beloftes in de praktijk ook nagekomen worden?’

Antw mw. I.Vermeulen (FTO): “We kijken ter plaatse wat de situatie is, en iedereen die voor Fair Trade reizen maakt, heeft ook de taak om goed om zich heen te kijken en te kijken naar kinderarbeid, arbeidsomstandigheden, en iedereen weet heel goed aan welke richtlijnen wij moeten voldoen.

‘Sigrid Hettinga was business consultant bij Fair Trade Nederland (je ziet haar in beeld). Haar ervaring is dat er van die controle door Fair Trade zelf niet heel veel terecht komt.’
Sigrid: “Ik zou wel willen dat ze wat argwanender werden naar wat ze zelf allemaal doen. Beetje minder naïef misschien.”
Vraag: “Naïef naar wie en wat toe?”
Antw: “Naar, ten eerste plaats naar zichzelf, en ten tweede naar de partijen met wie ze werken.”

Mw. I.Vermeulen (FTO): “Het bijzondere is dat bij ons niet alleen de inkopers reizen, maar ook de business consultants. En die hebben echt de taak om zo’n bedrijf te begeleiden naar de reguliere markt. Dus die kijken ook heel scherp naar die omstandigheden bij zo’n producent”.

Sigrid: “Nou als business consultant kreeg je niet expliciet de rol mee om te controleren.”
Vraag: “Maar wie kreeg die rol dan wel?”
Sigrid: “Niemand.”

Beeld in Afrika bij producent met de vraag: “Is er ooit iemand van Fair Trade Nederland bij u op bezoek geweest?”
Vrouw: “No. At my home no.”
Vraag: “En op uw werk?”
Antw: “Ze komen, ze kopen, ze vertrekken.”

Frank van der Linde: “Men zei op een gegeven moment ook, Ja Frank joh als jij daar geen kinderen ziet dan is het wel ok. Nou daar had ik ongelofelijk veel moeite mee. Nou daar had ik ongelofelijk veel moeite mee, want ik vind dat je niet de consument een plaatje voor kan houden van wij garanderen dat, op een moment dat je aan de andere kant intern een opmerking krijgt van kijk maar een beetje rond en als je geen kinderarbeid ziet dan klopt het wel.”

Tekst bij beeld Afrikaans landschap: ‘De beloftes die Fair Trade aan de consument maakt worden dus niet systematisch door hen gecontroleerd. Toch horen we van de zeepsteen producenten in Kenia dat er kortgeleden een business consultant van Fair Trade op bezoek is geweest. Even krijgen we het idee dat Fair Trade de situatie van de producenten wel na gaat. Maar het ligt toch anders, zo blijkt als we horen hoe het bezoek verliep (je ziet visitekaartje van Kees Bronk).’
Vraag aan Bosinange producent: “Heeft hij aan u gevraagd hoeveel Mango u betaalde?”
Antw: “Daar heeft hij niet naar gevraagd. Hij wilde weten waarom de productie van een bepaald artikel niet vlotte.”
Vraag: “Kon u hem niet zeggen dat u zo weinig krijgt van de tussenhandelaar Mango?”
Antw: “Dat hebben we hem niet gezegd. Want we zijn afhankelijk van Mango. Dus we konden die vraag niet zomaar op tafel leggen. Want de mensen van Mango waren erbij en die man, Kees Bronk was hier voor het eerst.”

Tekst bij beelden bij Thaise productie: ‘Ook in Thailand vertellen de handnijverheidsproducenten dat de tussenhandelaar er steeds bij is als Fair Trade op bezoek komt. Zo kunnen die producenten dus nooit vrijuit spreken. En hier in Thailand blijkt de invloed van de tussenhandelaar nog verder te reiken.’
Thaise vrouw van Y Development: “We hebben een medewerker die van Thais naar Engels kan vertalen en andersom.”
Vraag: “Dus er is iemand van Y Development die met de mensen van Fair Trade mee gaat?”
Antw.: “Yes.”

Sigrid: “Er was altijd iemand van de organisatie mee, dus van de tussenhandel-organisatie (verspreekt zich) of nou tussenhandel, maar van de import/export organisatie.”
Vraag: “Ja, want heeft u toen ook wel eens gedacht van nou ja de vertaler heeft ook iemand die persoonlijk belang erbij heeft.”
Sigrid: “Ja, dat was ook lastig.”

Tekst bij beeld winkel: ‘De invloed van de tussenhandelaren is dus groot en daardoor blijft er op de controle van de omstandigheden van de handnijverheidsproducenten in Kenia en Thailand maar weinig over. Ook de ondersteuning en de eerlijke prijs blijkt Fair Trade hier niet waar te kunnen maken. Fair Trade ziet de toekomst zonnig in.’

Mw. I Vermeulen, FTO: “Wij hebben hele ambitieuze doelstellingen voor de komende jaren. We gaan een fix aantal extra winkels openen en ons handels volume vergroten. Want dat is uiteindelijk toch het beste voor de producent in de derde wereld.”

Bosinange producent: “Als we volledig van Fair Trade afhankelijk waren geweest, hadden we dit niet bereikt. Maar de commerciële inkopers hebben ons heel veel geholpen.”
Vraag: “Dus dat het jullie nog een beetje goed gaat is niet te danken aan Fair Trade Nederland, maar aan de commerciële inkopers?”
Antw; “Ja, commercial buyers.”

Frank van der Linde: “Ik ben niet weg gegaan bij Fair Trade omdat ik niet sta achter eerlijke handel, achter Fair Trade, ik vind het hele principe van Fair Trade vind ik ongelofelijk goed en daar moet ook heel veel aan worden gedaan in de toekomst om de handel in zijn algemeenheid eerlijker te maken, alleen hoe Fair Trade daarmee om gaat, dat vind ik dus niet eerlijk.”
Vraag: “Houdt Fair Trade de consument voor de gek?”
Antw.: “Het is misschien heel hard om te zeggen, maar ik denk dat dat wel zo is ja.”
(vervolg is een studiogesprek over de uitzending met Mw. Eijgenstein (FTO).

 

 

Re (40) : tussenhandel - waar is het front? [15 mei 2014]

:sad: het artikel van Tinkebell heet: "geen werk, dan hebben de kinderen ook geen eten" en staat op pagina 19 van de Trouw van dinsdag 13 mei 2014.

Annechien

Bovenstaande is een reactie op : "Re (38) : tussenhandel - waar is het front? [14 mei 2014]":

vraag aan bericht 36 (Annechien):

Zou dit artikel graag eens willen lezen, (Tinkelbell in Trouw van vandaag) maar waar kan ik dit vinden, niet bij Trouw.

Groet,

Theresia


 

Re (39): Erkenning en controle: een groter probleem [14 mei 2014]

Ik heb even op het Voorraadhuis gekeken naar hun wierooklijn. Wat mij opvalt ,is, dat deze wierook niet als Fairtrade wierook verkocht wordt(geen handjes erbij). Daarmee verkoopt het FAIR TRADE Voorraadhuis dus geen fairtrade geproduceerde wierook aan o.a. Wereldwinkels. 15 % regeling mag niet voor Mira, maar wel voor het Voorraadhuis gelden?!. Het wordt inderdaad tijd dat de onderste steen boven gaat komen.....

Irma


 

Re (38) : tussenhandel - waar is het front? [14 mei 2014]

vraag aan bericht 36 (Annechien):

Zou dit artikel graag eens willen lezen, (Tinkelbell in Trouw van vandaag) maar waar kan ik dit vinden, niet bij Trouw.

Groet,

Theresia

 

 

Re (37): Erkenning en controle: een groter probleem [14 mei 2014]

Ik kan me niet voorstellen dat onderstaande reacties over de tussenhandel niet iets landelijk teweeg brengt. Ik denk dat achter de schermen veel aan de hand is! Laten we hopen dat meer klokkenluiders durven op te staan.

De certificering moet anders en goedkoper, zoals Mira dat zo helder uitlegt. Dat is duidelijk.

Zoals het nu gaat moet het niet verder.

Misschien zijn er al processen voor verandering bezig?

Wie weet en wordt men eindelijk wakker!

Margrita.

 

 

Re (36) : tussenhandel - waar is het front? [13 mei 2014]

Ik begin zo langzamerhand mijn hele vertrouwen te verliezen in de fair trade organisaties in ons land. Vooral naar aanleiding van dit laatste artikel over de non-controles van F.T.O. en Lvww.van R. van Harten. Ben al ruim 25 jaar klant bij wereldwinkels en de laatste 15 jaar ook medewerker. Er dient echt iets te gebeuren om de rotte appels er tussenuit te halen.  Ze liften mee op de kleine successen van de mensen van het eerste uur, die oprecht met goede bedoelingen deze projecten gestart zijn en van de interesse onder consumenten, die door hen bevochten is. Er dient een lijst te komen van importeurs die echt naar eer en geweten handelen en alleen gecontroleerde producten invoeren en aan de wereldwinkels aanbieden.  Daarnaast dienen alle wereldwinkels geïnformeerd te worden over wat er speelt, zodat er een schifting plaatsvindt. Lees ook het stukje van Tinkelbell in Trouw van vandaag.  

Annechien

 


Re (35): Erkenning en controle: een groter probleem [13 mei 2014]

Reactie van Mira International op "Re (33):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [8 mei 2014]":

Beste Irma,

Het probleem dat je aansnijdt ligt ons inziens dieper en kan beter in een bredere context geplaatst worden. Want wat is het geval? In de Twee Vandaag reportage uit 2004 kun je zien en horen dat noch de importeur Fair Trade Original, noch de controleur LVWW ooit bij de bedrijven ter plaatse in Thailand en Kenia voor controle zijn geweest. Eerlijke Handel werd niet gecontroleerd en er bleken tussenhandelaren aangesteld te zijn, die de prijs met 40% of meer verhoogden en soms zelfs veel minder betaalden dan commerciële bedrijven die dezelfde artikelen inkochten. De belofte van geen tussenhandel en een goede prijs aan de producent bleek in het geheel niet nagekomen te zijn. De consument wordt misleid, concludeerde Twee Vandaag. 
Sindsdien is de controle aangepakt en is er eenmaal (in 10 jaar) een controle geweest bij alle (?) leveranciers in het buitenland. De controle bij de importeur in Nederland is elke 2 jaar. De vraag is gezien het bovenstaande: hoe betrouwbaar is het systeem nu? Een keuze uit mogelijke vragen: Kunnen we erop vertrouwen dat alle producten voldoen aan de eerlijke handel criteria? Worden nieuwe producenten gecontroleerd, worden nieuwe producten vooraf gecontroleerd en door wie? Hoe zit het met trendartikelen met een kort leven als continuïteit van afname een Eerlijke Handel criterium is? Hoe kunnen er producten in de Wereldwinkels komen met 'made in China' stickers? Wie houdt in de gaten dat Eerlijke Handel producten en Duurzaamheid producten gescheiden blijven? Hoe kan het dat een nieuwe Eerlijke Handel wierooklijn via Frankrijk komt? Hoe kan de LVWW objectief en onafhankelijk blijven als er zoveel belangenverstrengeling is met de RSU, het Voorraadhuis en de grote leveranciers? Hoe kan het dat veel Wereldwinkels niet weten van de tussenhandel van het Voorraadhuis? Kunnen wij als Wereldwinkel in alle eer en geweten nog zeggen dat al onze producten uit Eerlijke Handel komen?

Wij Nederlanders zijn een gehoorzaam en volgzaam volkje en hebben vertrouwen dat de 'leiders' alleen ons belang voor ogen hebben. De praktijk van woekerpolissen, de banken crisis, kindermisbruik en zovele andere schandalen logenstraffen ons (blind) vertrouwen.

Wij pleiten voor volledige transparantie bij de controle en erkenning. De controle kan veel beter en goedkoper opgezet en uitgevoerd wordt met experts (waarvan er genoeg zijn binnen WW-land) en gezond verstand. Experts op het gebied van Eerlijke Handel kunnen zonder veel moeite en kosten beoordelen of iets uit Eerlijke Handel afkomstig is. Een voorbeeld: toen er opeens een nieuwe wierooklijn aangeboden werd bij de Wereldwinkels, hadden wij een uurtje nodig om te ontdekken dat het tussenhandel betrof (via een Franse importeur naar een Nederlandse importeur en nu zelfs een tweede maal tussenhandel: via Frankrijk naar de Nederlandse distributeur en vervolgens naar het Voorraadhuis) en dat de producent op het internet alleen een homepage had (zonder links!) met daarop de mededeling dat het bedrijf erkend Fair Trade producent was. Alleen een goedgelovige leek voelt geen nattigheid. Ons bedrijf in India (de Moeder's Geuren wierookproducent) had 1 dag nodig om uit te vinden waar de producent zich bevond en anoniem langs te gaan. Het bleek een bedrijf te zijn dat hetzelfde jaar van adres veranderd was en op alle vragen heel ontwijkend deed. Het bedrijf is sindsdien weer verhuisd. Een kenner weet daarmee genoeg. Het kan geen Fair Trade zijn. Toch liet de LVWW dit product toe. Welke controle hebben zij dan uitgevoerd?

De kennis van experts (dat kunnen ook andere importeurs zijn), dient aangevuld te worden met informatie en foto's van de producent, de mensen en het bedrijf op internet. Een kenner van het land kan al gauw veel opmaken uit de informatie en foto's. Ook Wereldwinkel vrijwilligers kunnen hier een rol in spelen. Wij krijgen een of meer keer per jaar een verzoek van vrijwilligers of zij onze wierookunit kunnen bezoeken. Een gestandaardiseerd verslag met foto's kan veel goede informatie opleveren, ook voor andere Wereldwinkels.
Door zaken heel transparant te maken kunnen de kosten van controle bijzonder laag of zelfs nihil blijven, terwijl de betrouwbaarheid enorm toeneemt.

Zie boven nog een reden waarom Mira International eruit gestapt is: de controle en erkenning is (weer) een wassen neus. Nu we klokkenluider zijn mogen we alles zeggen :-).

Met vriendelijke groet, Robert van Harten

Bovenstaande is een reactie op "Re (33):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [8 mei 2014]":

Diverse mensen stellen voor om 'gewoon' artikelen van Mira te blijven verkopen. Het met een pennestreep verwijderen van Mira als erkende leverancier door LVWW zegt niets over de eerlijke handelwijze die Mira toepast. Ik ben ervan overtuigd dat Mira produkten levert gestoeld op eerlijke handel. Maar nu komt het dilemma. Stel wij blijven, als Wereldwinkels, artikelen van Mira verkopen. Mira betaalt geen fee meer aan de LVWW om erkend te kunnen blijven. Hoe om te gaan met de andere leveranciers, die wel (veel) fee betalen? Is dat 'eerlijk'? Blijven wij ook artikelen van deze leveranciers inkopen wanneer zij geen fee meer gaan betalen?
Er zijn momenteel leveranciers , die wel willen leveren aan het Voorraadhuis en er zijn leveranciers :o die niet willen leveren aan het Voorraadhuis. Zij zijn net als Mira ook tegen het fenomeen Voorraadhuis. Toch betalen zij ( nog) wel fee om een erkende leverancier te kunnen blijven.
Het ligt naar mijn idee dan ook niet zo simpel om 'gewoon' artikelen van Mira te blijven verkopen.
Irma 


 

Re (34): tussenhandel - waar is het front? [9 mei 2014]

Een reactie van importeur Mira International op "Re (32):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [7 mei 2014]" :

Beste Hans,

Het klopt dat de importeurs niet op één lijn zitten.
Daar zijn een aantal redenen voor:
1. De grote importeurs zoals FTO en de Evenaar zijn onlosmakelijk verbonden met de LVWW, RSU en het Voorraadhuis. De belangenverstrengeling gaat veel verder dan wie dan ook denkt of verwacht. Zij leveren de bulk van alle producten in de Wereldwinkels en willen samen met de bedrijven van het RSU, liefst alles leveren en het gemakkelijkst is dat via het Voorraadhuis te doen. De grote leveranciers zullen daarom nooit mee doen aan een front.
2. De kleinere importeurs doen niet mee uit angst. Want wat is het geval: producten van kleine importeurs worden stap-voor-stap uit meewerkende partnerwinkels geweerd. Dit wordt ook geprobeerd bij Wereldwinkels die naar de adviezen van het RSU luisteren. Weet wel, het lukt niet bij alle partnerwinkels, want er zijn er die hun autonomiteit en eigen zeggenschap over het assortiment behouden. Wij, als Mira International, hebben hier al jaren mee te maken. Voorbeelden zijn: houten diertjes mogen niet meer bij ons ingekocht worden want dat kan ook bij het RSU, spekstenen artikelen waar het Voorraadhuis een alternatief voor heeft mogen niet meer bij ons ingekocht worden, de wierook kegeltjes kunnen uit het assortiment, koop alleen nog de beste geuren wierook in, en het topadvies: koop geen cadeautjes met wierook meer in! Dat betekent: geen cadeautjes voor de Beste Cadeauwinkel van Nederland! En veel winkels luisteren.
Hetzelfde is het geval bij andere importeurs. Niet leveren aan het Voorraadhuis kan betekenen dat zij jouw producten zelf gaan bestellen en dan ben jij, als originele importeur, de omzet kwijt en wordt het de vraag of je daarna kunt overleven. Je wordt in feite gedwongen te leveren. Een prangend voorbeeld is Ron van Vliet die tegen een importeur zei: „Het wordt tijd dat je vaarwel tegen jouw producent zegt". Dit was in de tijd dat men nog dacht dat men de hele keten van Wereldwinkels zou kunnen overnemen en daarmee de volledige zeggenschap over het assortiment van de Wereldwinkels zou krijgen. Zulke zaken zijn zeer intimiderend voor kleine importeurs en bij hen heerst er logischerwijs grote angst. Een front vormen ligt met die angst niet zo eenvoudig :-).

Waarom heeft Mira International in haar eentje er wel voor gekozen om als klokkenluider op te treden, is dan de vraag.
Er zijn meerdere antwoorden. Het eerste antwoord ligt bij onze waarden. Eerlijkheid is een van onze grondwaarden. Dat uit zich in kwaliteit en veiligheid van product en ingrediënten, de beste prijs/kwaliteit verhouding, service aan winkels en consument, duurzaamheid, transparantie, innovatie en natuurlijk Eerlijke Handel. Als wij onze erkenningsbijdrage hadden betaald, dan hadden wij meegedaan aan misleiding en misschien wel bedrog naar de consument toe, die terecht verwacht dat Eerlijke Handel tussenhandel-vrij is (zie de Twee Vandaag rapportage uit 2004). Eerlijkheid verbiedt ons daar aan mee te doen of ons daarvoor te lenen ook al is het indirect. Wij steken daarmee onze nek uit en het zal ons en India ongetwijfeld veel kosten, maar wij kunnen simpelweg niet anders dan ons aan onze waarden en idealen houden.
Het tweede antwoord is: wij zijn de enige importeur die dit kan en de kastanjes uit het vuur durft te halen. Waarom is dat? De druk op Wereldwinkels om niet te gehoorzamen (ondanks de oekaze van de LVWW om niet meer bij ons in te kopen) is groot. Wierook houdt de loop in de winkel en zonder wierook ga je veel klanten missen in deze al moeilijke tijd. Bovendien kun je het niet verbergen voor de klant die om (onze) wierook vraagt. Welk antwoord moet je geven? Eén Wereldwinkel had dat opgelost door de klant te antwoorden: 'Mira International doet aan tussenhandel en daarom mogen we geen wierook meer inkopen.' Wereldwinkels denken daarom wel twee keer na voor ze stoppen met inkopen.
Zeer belangrijk is ook dat wij regelmatig bij de Wereldwinkels langsgaan voor bijvulling van onze producten en dan onze kant van de zaak kunnen vertellen. Besturen die de LVWW volgen kennen vaak alleen de kant van de LVWW en wanneer ze onze kant wel weten, geven ze hun vrijwilligers vaak niet of nauwelijks informatie en zeker niet over onze kant in deze zaak. Wij geven bij Wereldwinkels een dossier (met emails en reacties) af waardoor het bestuur van een Wereldwinkel later niet kan zeggen: we hebben het niet geweten. Hierdoor moet elk bestuur bewust een keuze maken of zij tussenhandel tolereren dan wel ondersteunen, of dat zij trouw blijven aan de Eerlijke Handel principes. Wij hebben door onze jarenlange relatie met inkopers van de Wereldwinkels een groot vertrouwen dat de vrijwilligers en besturen Eerlijke Handel in hun vaandel zullen houden. De leegloop bij de LVWW spreekt hierin boekdelen.
Als laatste: ook het feit dat wij aan andere winkels leveren maakt het voor ons mogelijk om deze zaak te overleven.

Om bovenbeschreven redenen zijn wij op dit moment het hele front :-) .

Met vriendelijke groet, Robert van Harten

Bovenstaande is een reactie op "Re (32):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [7 mei 2014]" :

Beste importeurs,

Ten eerste wil ik stellen, dat ik tegen tussenhandel ben.

Maar wat ik niet begrijp is, waarom jullie niet een front vormen en niet meer leveren aan het voorraadhuis.
Er wordt nu een beroep gedaan op de individuele winkels om niet via het Voorraadhuis in te kopen.
Als alle importeurs niet meer leveren aan het Voorraadhuis, dan is het daar gauw afgelopen en zijn de wereldwinkels "gedwongen"om bij de 
importeurs zelf in te kopen.

Blijkbaar zitten de importeurs ook niet op één lijn. Helaas.

Groet
Hans Verhoog
Penningmeester Wereldwinkel Katwijk.
Geschreven op persoonlijke titel.




Re (33):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [8 mei 2014]

Diverse mensen stellen voor om 'gewoon' artikelen van Mira te blijven verkopen. Het met een pennestreep verwijderen van Mira als erkende leverancier door LVWW zegt niets over de eerlijke handelwijze die Mira toepast. Ik ben ervan overtuigd dat Mira produkten levert gestoeld op eerlijke handel. Maar nu komt het dilemma. Stel wij blijven, als Wereldwinkels, artikelen van Mira verkopen. Mira betaalt geen fee meer aan de LVWW om erkend te kunnen blijven. Hoe om te gaan met de andere leveranciers, die wel (veel) fee betalen? Is dat 'eerlijk'? Blijven wij ook artikelen van deze leveranciers inkopen wanneer zij geen fee meer gaan betalen?
Er zijn momenteel leveranciers , die wel willen leveren aan het Voorraadhuis en er zijn leveranciers :o die niet willen leveren aan het Voorraadhuis. Zij zijn net als Mira ook tegen het fenomeen Voorraadhuis. Toch betalen zij ( nog) wel fee om een erkende leverancier te kunnen blijven.
Het ligt naar mijn idee dan ook niet zo simpel om 'gewoon' artikelen van Mira te blijven verkopen.
Irma 

 

Re (32):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [7 mei 2014]

Beste importeurs,

Ten eerste wil ik stellen, dat ik tegen tussenhandel ben.

Maar wat ik niet begrijp is, waarom jullie niet een front vormen en niet meer leveren aan het voorraadhuis.
Er wordt nu een beroep gedaan op de individuele winkels om niet via het Voorraadhuis in te kopen.
Als alle importeurs niet meer leveren aan het Voorraadhuis, dan is het daar gauw afgelopen en zijn de wereldwinkels "gedwongen"om bij de
importeurs zelf in te kopen.

Blijkbaar zitten de importeurs ook niet op één lijn. Helaas.

Groet
Hans Verhoog
Penningmeester Wereldwinkel Katwijk.
Geschreven op persoonlijke titel.



Re (31):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [7 mei 2014]

Onderstaande is een reactie op Dierenboerderij (Re (30): de LvWW en het erkennen van tussenhandel):

:roll:precies verwoord wat ik ervan denk. complimenten! Verdrietig dat het in de geschiedenis van de mensheid steeds weer zo gaat. Laten we bij ontwikkelingen ons steeds afvragen of het het oorspronkelijke doel nog dient.
Annechien

 

 

Re (30):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [6 mei 2014]

Twee opmerkelijke parallellen, ziet u ze ook?

Op de Koningsdag boekenmarkt bij de kerk kochten wij veel boeken voor het goede doel. Bij 1 boek uit onze grote stapel vond ik een opmerkelijke parallel:

Het is bij het boek "Animal Farm" (Dierenboerderij) van George Orwell). U kent vast het verhaal van de dieren die de boerderij overnemen van de boer en zijn medewerkers om onder de slavernij van de boer uit te komen. De varkens nemen al gauw de leiding over en de rest van de goedgelovige, hardwerkende dieren volgt gedwee hun nieuwe leiders. Ongemerkt wordt het leven voor de hardwerkende dieren zwaarder en moeilijker terwijl de varkens zich steeds meer als mens gaan gedragen en genieten van hun verworven luxe. Uiteindelijk laten de varkens hun ‘nieuwe slaven’ volledig in de steek en gaan op twee poten lopen om zich te proberen bij het rijke mensenleven aan te sluiten.
George Orwell schreef het boek in 1945 als reactie op het verloop van de communistische en fascistische idealen, maar als ik het nu lees bedenk ik: wat is er over van het ideaal van Eerlijke Handel, als tussenhandel en commercie de oorspronkelijke idealen overvleugelen of zelfs verdringen? Wij mensen blijven hardleers? Is het onmogelijk om de idealen na 45 jaar puur te houden? Moet de slinger van het leven altijd weer via het kwaad terug naar het goed? Aan welke kant staat iedereen of welk dier zijn wij?

Een tweede parallel die ik tegen kwam was (in het engels):

Titel: ‘This is how empires collapse: one complicit participant at a time.

Before an empire collapses, it first erodes from within. The collapse may appear sudden, but the processes of internal rot hollowed out the resilience, resolve, purpose and vitality of the empire long before its final implosion.

What are these processes of internal rot? Here are a few of the most pervasive and destructive forces of internal corrosion:

1. Each institution within the system loses sight of its original purpose of serving the populace and becomes self-serving.

This erosion of common purpose serving the common good is so gradual that participants forget there was a time when the focus wasn't on gaming the system to avoid work and accountability but serving the common good.

2. The corrupt Status Quo corrupts every individual who works within the system. Once an institution loses its original purpose and becomes self-serving, everyone within either seeks to maximize their own personal share of the swag and minimize their accountability, or they are forced out as a potentially dangerous uncorrupted insider.

The justification is always the same: everybody else is getting away with it, why shouldn't I? Empires decline one corruptible individual at a time.

3. Self-serving institutions select sociopathic leaders whose skills are not competency or leadership but conning others into believing the institution is functioning optimally when in reality it is faltering/failing.

Self-serving institutions reward con-artists in leadership roles because only con-artists can mask the internal rot with happy-story PR and get away with it.’

Herkent u ze ook, de parallellen? Of vindt u het klokkenluiden zonder dat u een klok ziet? 

Henriette Spetter, Almere



Re (29):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [5 mei 2014]

Bericht aan de LvWW n.a.v. e-mail Mira International (ontvangen via Mira International) :

Aan de directie/bestuur van de lvww,

geachte directie/bestuur,

Het is verbijsterend te constateren dat het bestuur/directie van de lvww voortdurend koploper is in het ontwikkelen van frustraties bij de aangesloten wereldwinkels en leveranciers. (De uitloop van wereldwinkels die zich afmelden bij de lvww spreekt boekdelen).

Na uitvoerig overleg binnen het bestuur van de ww Ruurlo, kan ik u mededelen dat onze winkel gwoon rechtstreeks blijft inkopen bij Mira en dat er wat ons betreft geen enkele behoefte bestaat aan extra tussenhandel ten dienste van de lvww.

Hopende dat u onze mening zult betrekken bij uw verdere besluitvorming.
met vr gr, a.abbas, voorzitter ww Ruurlo


----- Original Message -----
From: Secretariaat LVWW
To:  Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.  < Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. >
Sent: Friday, March 28, 2014 12:18 PM
Subject: Bericht van de LVWW n.a.v. e-mail Mira International

Beste Wereldwinkelier,

Diverse Wereldwinkels lieten ons weten een e-mail van wierookleverancier Mira International te hebben ontvangen. Ook degene in uw Wereldwinkel die doorgaans contact heeft met deze leverancier, heeft waarschijnlijk die e-mail ontvangen. Meerdere Wereldwinkeliers vroegen de LVWW om meer informatie, om vragen van vrijwilligers over de e-mail te kunnen beantwoorden. Met dit bericht hoop ik u in die informatiebehoefte te ondersteunen.
Erkend leverancier Mira International tijdelijk geschorst
Afgelopen week informeerden we u via de nieuwsbrief over de tijdelijke schorsing van erkend leverancier Mira International. De tijdelijke schorsing werd opgelegd omdat Mira International afspraken uit de erkenningsovereenkomst niet is nagekomen. Als argument hiervoor geeft Mira aan het niet eens te zijn met beleidskeuzes van de LVWW. In het nieuwsbericht van 20 maart 2014 wordt de reden voor de schorsing toegelicht. Het volledige bericht leest u na op extranetvia deze link.
Via de nieuwsbrief berichtten we u dat we hopen op korte termijn met Mira tot een oplossing te komen, zodat de schorsing op 31 maart 2014 kan worden opgeheven. Om die reden vroegen we u om het bericht over de schorsing vertrouwelijk te behandelen. Bij een aantal Wereldwinkels leidde de e-mail van Mira tot vragen. Onderaan dit bericht geef ik u achtergrondinformatie over onderwerpen waarover Wereldwinkeliers vragen stelden aan het landelijk bureau. Hiermee kunt u eventuele vragen van vrijwilligers beantwoorden.
In de nieuwsbrief van aankomende week geven we nader bericht over de erkenning van Mira International. Uiteraard hoop ik u te kunnen melden dat de schorsing van Mira International is opgeheven.
Met vriendelijke groet,
Huub Jansen
Directeur

Landelijke Vereniging van Wereldwinkels
Randweg 8 | 4104 AC Culemborg | 0345-479250 | www.wereldwinkels.nl

Achtergrondinformatie
De fairtrade criteria
Fairtrade betekent letterlijk eerlijke handel. Eerlijk houdt in dat de handel voldoet aan vier principes: 1. Respect voor mens en milieu, 2. Een langdurige en gelijkwaardige handelsrelatie, 3. Ondersteuning van producentenorganisaties en 4. Transparantie van de handelsketen. De criteria werden in 2001 in internationaal verband vastgesteld door vertegenwoordigers uit de hele wereld, van producenten tot verkopers. Ze zijn het uitgangspunt voor het erkenningssysteem van de Landelijke Vereniging van Wereldwinkels. Door deze criteria te ondertekenen geven erkende leveranciers van de LVWW aan dat ze zich hieraan committeren. De criteria waar de schakels in de handelsketen aan moeten voldoen, zijn erg uitgebreid. De volledige beschrijving van de fairtrade criteria leest u na op extranet via deze link .
Erkenning door de LVWW
Om te waarborgen dat fairtrade producten in de Wereldwinkel voldoen aan de principes van eerlijke handel, kopen Wereldwinkels die producten alleen in bij leveranciers die erkend zijn door de Landelijke Vereniging van Wereldwinkels (LVWW). De LVWW is verantwoordelijk voor het controleren van leveranciers. Dat betekent dat ze controleert of de leverancier kan aantonen dat de producten geproduceerd en verhandeld zijn volgens de fairtrade principes. Het erkenningssysteem richt zich niet op het kanaal dat de leverancier gebruikt voor distributie aan winkels. Maar bijvoorbeeld wel op de informatie die de leverancier aan winkels aanbiedt (principe 4: transparantie van de handelsketen).
Tussenhandel
De (fairtrade) handelsketen loopt van producent tot leverancier, meestal via een exporteur. De afwezigheid of het bestrijden van tussenhandel is geen fairtrade criterium. Wel is een criterium van fairtrade dat de producent een leefbaar loon moet ontvangen. Dit moet te allen tijde voor de producent geborgd zijn. Het erkenningssysteem van de LVWW ziet erop toe dat de producent een leefbaar loon krijgt voor zijn product. Hoe de handelsketen en de prijsopbouw van een fairtrade product eruit ziet, leest u terug in Wereldzaken 1 van 2014, op pagina 6 en 7. U vindt dit nummer van Wereldzaken terug op extranet, via deze link.
Het Fairtrade Voorraadhuis
Het Fairtrade Voorraadhuis is een initiatief van Fairtrade Product Facilities (gelieerd aan RSU). Deze organisatie ziet groeikansen voor de fairtrade Gifts en Livingsector door samenwerking met Wereldwinkels en erkende leveranciers. Het idee hierachter is dat de verkoop kan groeien door producenten en leveranciers afnamegarantie te geven en de distributiekosten te verlagen. Wereldwinkels die dat willen, kunnen meedoen met gezamenlijke inkoop via het voorraadhuis. Gezamenlijke inkoop zorgt voor minder belasting van de vrijwilligers en kan een breed assortiment van alle leveranciers omvatten. Een grote groep Wereldwinkels stelt samen met het voorraadhuis een assortiment samen. Op dit moment zijn dat met name Partnerwinkels. Het voorraadhuis bestelt dit vervolgens lang tevoren bij de leveranciers. Op die manier is het gewenste assortiment van te voren voor alle schakels in de keten duidelijk.
De LVWW is geen eigenaar van het Fairtrade Voorraadhuis, en is niet verantwoordelijk voor de distributie van en naar het voorraadhuis. Het bestuur van de LVWW vindt het voorraadhuis een goed middel om marktkansen en inkomenszekerheid voor fairtrade producenten te vergroten. Ze vindt het ook een goed middel om de ontwikkelingen in de verkoop cijfermatig te volgen, wat Wereldwinkels helpt bij een goed inkoopbeleid.

 

Re (28):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [4 mei 2014]

Betreft de tussenhandel.

Wij, als wereldwinkel, zijn altijd naar de klanten heel duidelijk: wij verkopen onze producten met zo min mogelijk tussenhandel. Soms kan je niet voorkomen dat het nodig is om in het land van herkomst een organisatie te hebben die de contacten onderhoudt en intermediair is tussen importeur en producent. Maar in ons land moet het contact wereldwinkel-importeur rechtstreeks zijn wil je nog geloofwaardig naar je klanten overkomen!

En laten wij allemaal gewoon de wierook bij Mira blijven inkopen. Mira is een prima, eerlijke importeur, maar die als klokkenluider wordt gestraft. Zij stelt aan de kaak dat het Voorraadhuis bij importeurs producten inkoopt met hoge kortingen wat ervoor zorgt dat de importeurs minder winst maken en minder kunnen investeren bij de producent. En ook nog een hoge jaarlijkse bijdrage moeten blijven betalen voor de goedkeuring. Dat kan je toch niet goedkeuren?

Hier hebben we toch niet zoveel jaren voor aan de weg getimmerd om de eerlijke handel te promoten?

Irene


Re (27):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [29 april 2014]

EERLIJKE HANDEL? Eerlijk HANDELEN en nog meer TUSSENHANDEL.

Als vrijwilliger bij een Wereldwinkel, verantwoordelijk voor o.a. de inkoop van wierook, ben ik natuurlijk geconfronteerd met het verbod van de LVWW om nog bij Mira in te kopen.

DE LVWW biedt echter geen alternatief aan. Ik vroeg me af waarom niet?

Een aantal winkels zal zich, bij gebrek aan nadere informatie, waarschijnlijk wenden tot het aanbod bij het voorraadhuis. Dit in de veronderstelling dat het hierbij om een fairtradeprodukt gaat, afkomstig van een erkende importeur.

Niets is echter minder waar.

Een beetje surfen op het internet en hier en daar wat vragen stellen, heeft mij het volgende beeld opgeleverd.

Het voorraadhuis verkoopt (in India gerolde) wierook van importeur X.

Deze wierook wordt niet rechtstreeks uit India geïmporteerd, maar bereikt Nederland via een Franse leverancier die natuurlijk ook iets moet verdienen.

De Nederlandse importeur staat niet vermeld op de LVWW-lijst van erkende bedrijven.

Hoe rijmt dit zich met het verbod om bij Mira te kopen?

En hoe met de volgende zinsnede uit de schorsingsmededeling van de LVWW op extranet?

"De producten van Mira mogen ook niet worden ingekocht als randassortiment, omdat ze afkomstig zijn uit ontwikkelingslanden."

De wierook van importeur X is, net als die van Mira, afkomstig uit India. Je zou dus verwachten dat ook dit product niet als randassortiment ingekocht mag worden.

Wordt hier met 2 maten gemeten? Maakt de omweg via Frankrijk dit opeens "legaal"? Of gelden voor het voorraadhuis sowieso andere regels?

Is dit nog EERLIJKE handel? Eerlijk handelen van de kant van de LVWW lijkt het me in ieder geval niet.

NB De naam van de importeur heb ik bewust ongenoemd gelaten. Deze firma mag leveren aan wie zij wil en kan.

Het geniep zit bij de LVWW, zij verbieden ons bij Mira te kopen vanwege de geschorste erkenning, maar staan ons toe (zonder dat met zoveel woorden te zeggen) om via het voorraadhuis wierook in te kopen waarvoor ook de erkenning ontbreekt. Goedwillende WW's worden zo bewust op het verkeerde been gezet.

Ik hoop dat bestuurders van Wereldwinkels hierover eens vragen gaan stellen aan de LVWW.

Lous

 

 

Re (26):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [24 april 2014]

Een antwoord van het RedEerlijkeHandel Team op Re (23): de LVWW en het erkennen van tussenhandel: 

"Hoe hebben wij als leden het oprichten van het voorraadhuis toe kunnen staan?"
Voor zover wij weten is het besluit om het Voorraadhuis als legitiem te erkennen niet aan de leden ter stemming voorgelegd. De hele kwestie van tussenhandel zal niet in stemming gebracht zijn, omdat de meeste Wereldwinkels op hun website hebben staan dat hun producten zonder tussenhandel zijn verkregen.
De LVWW zegt nu dat het woord tussenhandel niet in hun statuten genoemd wordt en het daarom impliciet toegestaan is. De LVWW ontkent zelfs niet dat het Voorraadhuis tussenhandel betekent!
De vraag wordt dan: wie vertegenwoordigt de LVWW in deze situatie? Niet de Wereldwinkels die voor Eerlijke Handel hebben gekozen en niet de vrijwilligers die nog steeds denken dat al hun producten het Eerlijke Handel kenmerk hebben en ook niet de klanten die ervan uit gaan dat de Eerlijke Handel producten in de Wereldwinkel koosjer zijn. De LVWW lijkt alleen zichzelf en haar partners (RSU en Voorraadhuis) en een aantal partnerwinkels te vertegenwoordigen.
"Is het gebeuren van het Voorradhuus een voortvloeisel van het debacle Fair Support?"
Dat zal zeker zo zijn, hoewel wij veronderstellen dat het al onderdeel was van het plan van Huub Jansen, om na de fusie met Fair Support, 40% niet-Eerlijke Handel producten toe te staan bij de Wereldwinkels, waardoor 40% van de producten niet meer onder het verbod van tussenhandel zouden vallen. Toen dat plan van de fusie en de 40% niet-Eerlijke Handel niet door kon gaan werd de financiële situatie rond Fair Support, de Waar-winkels en de cadeaubonnen waarschijnlijk onhoudbaar en moest er een alternatief voor faillissement van Fair Support (inclusief Waar-winkels) gezocht worden. De RSU en het Voorraadhuis zijn de doorstart geworden van Fair Support. De leden hebben in deze gehele affaire langs de lijn gestaan en moesten het doen met wat heet een fait accompli ('gedane zaken nemen geen keer').
Ondertussen hebben een aantal Wereldwinkels uit frustratie en onmacht over het beleid van de LVWW een nieuwe vereniging opgericht: Wereldwinkels Nederland waar alles (cadeaubonnen, kassasysteem, support) wel goed functioneert en tegen een veel lagere contributie bovendien. Wereldwinkels Nederland keurt tussenhandel uiteraard niet goed en is de plek waar je als Wereldwinkel verlost wordt van de problemen die anders -voor hoelang?- boven de markt blijven hangen.
"Kunnen wij als leden van de Lvww het Voorraadhuis ook afschaffen?!"
Dat zal niet kunnen en is ook niet nodig, want geen Wereldwinkel kan verplicht worden om bij het Voorraadhuis in te kopen. De druk op partnerwinkels is bijzonder groot om zoveel als mogelijk via het Voorraadhuis te bestellen, maar een partnerwinkel hoeft niet in alles te buigen en hoeft niet alle 'bevelen' qua assortiment op te volgen (het assortiment bij het Voorraadhuis).

N.B. Een Wereldwinkel die meer wil doen en het goede voorbeeld wil geven, kan in deze kwestie er voor kiezen zoveel als mogelijk in te kopen bij importeur/leveranciers die niet aan het Voorraadhuis leveren. In Culemborg zijn deze importeur/leveranciers herkenbaar aan het bordje: Wij leveren niet aan het Voorraadhuis!

Bovenstaande is een reactie op:

Re (23): de LVWW en het erkennen van tussenhandel

Hoe hebben wij als leden van de Lvvw het oprichten van het voorraadhuis toe kunnen staan? Is het gebeuren van het Voorradhuus een voortvloeisel van het debacle Fair Support?... Kunnen wij als leden van de Lvvw het Voorraadhuis ook afschaffen?!

Irma Klein

 

 

Re (25):  de LVWW en het erkennen van tussenhandel [23 april 2014]

Een antwoord van het RedEerlijkeHandel Team op Re (19): de LVWW en het erkennen van tussenhandel: 
De statuten van de LVWW zeggen ten aanzien van opzegging van lidmaatschap met onmiddellijke ingang het volgende: Opzegging van het lidmaatschap door het lid of door de Vereniging kan slechts geschieden tegen het einde van het verenigingsjaar en met inachtneming van een opzeggingstermijn van vier weken. Het lidmaatschap kan echter onmiddellijk worden beëindigd indien van de Vereniging of van het lid redelijkerwijs niet gevergd kan worden het lidmaatschap te laten voortduren.
"Is dit wanbeleid een mogelijkheid om te voldoen aan deze mogelijkheid" is de eerste vraag.
Het beleid dat als wanbeleid betiteld kan worden is als eerste het beleid dat toegestaan heeft dat tussen de 1 en 2 miljoen euro uit de pot van de cadeaubonnen is gehaald. Dit is geld van de Wereldwinkels en geen geld van de LVWW (die het geld slechts beheerde) en is in wezen ontvreemd van de Wereldwinkels.
En als tweede kan het beleid dat tussenhandel goedkeurt als wanbeleid gekenmerkt worden. Wereldwinkels (mede)opgericht om tussenhandel te elimineren zijn hun gedachtengoed zover 'vergeten' dat zij tussenhandel goedkeuren en zelfs omarmen. Een zichzelf respecterende Wereldwinkel kan dit nooit goedvinden en blind de dwaling van de grote baas volgen. Een vereniging die haar grondwaarden dusdanig overtreedt, kan redelijkerwijs koosjere Wereldwinkels niet vertegenwoordigen. Ons inziens genoeg dwingende redenen om opzegging met onmiddellijke ingang te rechtvaardigen.
Daarbij komt dat één derde van de leden, de vereniging, uit frustratie over de ingeslagen weg en de onwrikbare opstelling in vrijwel alle zaken, reeds heeft verlaten. De vereniging bestaat nog bij de gratie van een meerderheid van twijfelende leden die om vooral praktische redenen (zoals de cadeaubonnen) en vaak tegen beter weten in nog lid blijven en een kleine minderheid van een groep 'die-hard' Wereldwinkels (meestal partner-winkels) die al te ver zijn meegegaan in het nieuwe evangelie van Eerlijke Handel dat commercie en tussenhandel verheerlijkt.
Kortom genoeg redenen en grond om het lidmaatschap met onmiddellijke ingang op te zeggen. In het verleden heeft de LVWW haar leden regelmatig gedreigd met rechtszaken om velerlei redenen, maar in dit geval kan de LVWW geen risico nemen om een proces tegen een lid te verliezen of zelfs te beginnen (vanwege de media aandacht die zich dan op tussenhandel en ontvreemding van gelden zal richten). Collectieve opzegging met Wereldwinkels in de regio is een nog betere optie omdat de strategie van de LVWW altijd is geweest om conflicten met een Wereldwinkel geïsoleerd te houden. Die strategie is machteloos bij een gezamenlijke actie.

De tweede vraag is of er een instituut is dat de LVWW jaarlijks controleert, behalve de belastingdienst.
Het is de Verenigingsraad die het reilen en zeilen van de vereniging moet controleren. Het bestuur van de vereniging ligt in handen van het Verenigingsbestuur en de dagelijkse uitvoer van het beleid ligt in handen van het Landelijk Bureau, waarvan Huub Jansen de directeur is. Het is daarom ook de grote vraag of de Verenigingsraad (waarin mensen van individuele Wereldwinkels (uit de districten) zitten) toestemming heeft gegeven om geld uit de pot voor cadeaubonnen te halen en of zij van te voren toestemming hebben gegeven om tussenhandel te introduceren en te tolereren. Zo niet, dan dient het Verenigingsbestuur op last van de Verenigingsraad het Landelijk Bureau ter verantwoording te roepen. En als dit wel gebeurd is, dan is dat nooit medegedeeld aan de Wereldwinkel vrijwilligers.

Bovenstaande is een antwoord op:

Re (19): de LVWW en het erkennen van tussenhandel [11 april 2014]

Op uw site staat ook een stukje (anoniem) dat de statuten van LVWW een mogelijkheid bieden om het lidmaatschap LVWW op te zeggen met ONMIDDELLIJKE ingang. Is dit wanbeleid een mogelijkheid om te voldoen aan deze mogelijkheid? Zo ja, hoe zet je dit ingang....collectief met de winkels die aan het eind van het jaar uit de LVWW stappen?
Is er een instituut dat LVWW jaarlijks controleert behalve de belastingdienst?

ANONIEM PLAATSEN AUB


Re (24): de LVWW en het erkennen van tussenhandel [18 april 2014]

Beste mensen,

In de discussie die er momenteel gevoerd wordt mis ik één aspect: "waartoe zijn wij op aard" . Oftewel wat zou de functie van de wereldwinkel moeten zijn.
Ik heb daarover een stuk geschreven wat jullie hierbij aantreffen.
Ik realiseer me dat het geen klein artikel is, maar de ervaring leert dat veel huidige wereldwinkeliers de "geschiedenis" niet kennen terwijl die van belang is voor het huidige handelen.
Ik hoop dat jullie het daarom toch willen plaatsen.

Met vriendelijke groeten/with regards

Klaas Kuipers
Cerro Azul Food
www.cerroazulfood.nl

klik hier voor de bijlage (Het nieuwe wereldwinkelen.doc)



Re (23): de LVWW en het erkennen van tussenhandel [17 april 2014]

Hoe hebben wij als leden van de Lvvw het oprichten van het voorraadhuis toe kunnen staan? Is het gebeuren van het Voorradhuus een voortvloeisel van het debacle Fair Support?... Kunnen wij als leden van de Lvvw het Voorraadhuis ook afschaffen?!

Irma Klein

 

Re (22): de LVWW en het erkennen van tussenhandel [15 april 2014]

Het originele gedachtengoed van de wereldwinkel

Weet u het nog? Wat was de achterliggende idee van de eerste wereldwinkel ter wereld in Breukelen 45 jaar geleden?
Eind zestiger jaren werd het Westen steeds rijker en de kloof met arme landen steeds groter. De onmacht van de grote (internationale) organisaties werd aan de wereld getoond op de in 1968 gehouden UNCTAD conferentie: er waren twee primaire oorzaken voor deze enorme, schijnbaar onoplosbare problemen: subsidies en tussenhandel. Door de internationale subsidies op bijv. bietensuiker konden boeren uit arme landen hun oogsten niet aan het Westen verkopen. En door tussenhandel werden de producten hier onverkoopbaar hoog in prijs. Tv-beelden van deze schrijnende toestanden en het gevoel van onmacht zette ons consumenten aan tot nadenken en actie.
Het idee was: door de meeste schakels tussen producent en consument uit te halen, bleef opeens wel voldoende marge over voor de boeren/producenten. Importeurs kochten rechtstreeks in en leverden direct aan de winkels, gemeenten/de kerk stelden vaak winkelruimtes beschikbaar en vrijwilligers zorgden voor de verkoop aan de consument. Zo lukte het ons om met vereende krachten de boeren/producenten te helpen. En in 2 jaar tijd werden er in Nederland 120 wereldwinkels opgezet. Het was een doorslaand succes wat zijn navolging kreeg in vele ons omringende landen.
En nu 45 jaar later zijn we notabene terug bij het punt van tussenhandel bij de wereldwinkels! Hoe heeft het zover kunnen komen? Is ons geheugen zo kort? Naar mijn idee vertrouwt zowel de vrijwilliger als de consument van nu nog steeds op dat mooie, achterliggende gedachtengoed: Eerlijke Handel houdt in dat je met de aankoop van je product, direct bijdraagt aan de levensomstandigheden van de producent. "Dat er van alles blijft hangen bij tussenhandel of andere organisaties is toch uitgesloten bij een wereldwinkel, of niet?"
Wijnand

 


Re (21): de LVWW en het erkennen van tussenhandel [14 april 2014]

We zijn er met z'n allen ingetrapt! We zijn goedgelovig geweest en braaf. We hebben ons in de luren laten leggen met gepraat en beloftes dat het weer goed zou komen. We hebben niet geluisterd naar al diegenen die aan de bel hebben getrokken en zijn blind gebleven voor alles wat er voor onze ogen afspeelden. We hebben het niet willen zien, we hebben het niet willen weten. Het is treurig en deprimerend hoe we weer gehoorzaam achter een grote leider aan zijn blijven lopen. Ik schaam me.



Re (20): de LVWW en het erkennen van tussenhandel [14 april 2014]

uitspraak tegen tussenhandel in Nederland

Een leuke bijdrage aan de discussie tegen tussenhandel:

Vandaag las ik dat ook boer Ron van Dijk zich uitsprak tegen tussenhandel en voor meer marge voor de producent :-)

Beebox boer Ron van Dijk teelt op 2 locaties in Schalkwijk en Andel allerlei verschillende soorten tomaten. Onder het motto “don’t panic, it’s organic!” teelt hij hier onder andere biologische paprika, trostomaten, ronde- en roma tomaten, (cherry) roma tomaten, cherry roma cocktail tomaten, kumato chocolade tomaten en gele- en rode snoeptomaatjes. Zijn vader begon in 1970 al met biologisch telen en vanaf 1988 zit Ron met hem in een maatschap. Hij levert aan beebox omdat hij het een erg mooi initiatief vind waarbij hij de kans krijgt om direct aan de consument (jullie) te leveren. We vroegen Ron wat er volgens hem veranderd moet worden aan de huidige voedselketen: “Kortere schakels naar de consument en meer marge naar de producent, waar al het risico ligt en ook het meeste werk.” Ron eet zijn tomaten het liefst rauw in salades met een beetje olijfolie en zeezout. Geniet deze week van de heerlijke tomaten van Ron, verser dan dit krijg je volgens hem niet tenzij je ze bij hem van de plant komt eten! Wil je meer weten van Ron? Kijk dan op zijn pagina op thegreenbeeof kom langs tijdens zijn open dagen op 21 en 22 juni!

 

 

Re (19): de LVWW en het erkennen van tussenhandel [11 april 2014]

Op uw site staat ook een stukje (anoniem) dat de statuten van LVWW een mogelijkheid bieden om het lidmaatschap LVWW op te zeggen met ONMIDDELLIJKE ingang. Is dit wanbeleid een mogelijkheid om te voldoen aan deze mogelijkheid? Zo ja, hoe zet je dit ingang....collectief met de winkels die aan het eind van het jaar uit de LVWW stappen?
Is er een instituut dat LVWW jaarlijks controleert behalve de belastingdienst?

ANONIEM PLAATSEN AUB

Onderwerp: Doorst.: Erkenning Mira International, cadeaubonnen en meer nieuws

----- Doorgestuurd bericht -----

Van: Wereldwinkels Extranet < Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. >
Aan: wereldwinkelxxxx
Verzonden: Thu, 03 Apr 2014 16:40:57 +0200 (CEST)
Onderwerp: Erkenning Mira International, cadeaubonnen en meer nieuws

Wetreldwinkels Algemeen

Erkenning leverancier Mira International ingetrokken

Wierook Mira_jpgDe erkenning van leverancier Mira International is ingetrokken. Sinds 20 maart 2014 mogen leden van de Landelijke Vereniging van Wereldwinkels niet meer inkopen bij Mira International, vanwege tijdelijke schorsing. De schorsing is vandaag omgezet in definitieve intrekking van de erkenning. Dit heeft gevolgen voor Wereldwinkels.
lees verder...

 Update Wereldwinkelcadeaubonnen

nieuwe-bonnen-alle-coupuresLees verder voor mee informatie over de nieuwe cadeaubonnenregeling en de oprichting van de Stichting Landelijke Wereldwinkel Cadeaubonnen (SLWC).

lees verder...

Verslag Verenigingsraad 25-01 beschikbaar

Info

Het verslag van de Verenigingsraad van 25 januari jl. is beschikbaar. Dit verslag ligt ter goedkeuring voor tijdens de eerstvolgende VR-vergadering. Download het verslag op de pagina VR-besluiten, agenda en stukken (klik hier).

 


  

 



Re (18): de LVWW en het erkennen van tussenhandel [11 april 2014]

Vraag van een Wereldwinkel:
Hoe keurt de LVWW erkende leveranciers en hoe keurt de nieuwe vereniging Wereldwinkels Nederland leveranciers? 

Antwoord Mira International BV:
Dank je wel voor jullie vraag. Het geeft ons de gelegenheid om wat uitgebreider in te gaan op de problematiek rond de erkenningsprocedure aangaande de Keuring/Controle van Erkende Leveranciers en ons standpunt hierin.

Erkenningsprocedure
Eens in de 2 jaar wordt elke erkende leverancier 1 dag lang bezocht door een 'onafhankelijk' onderzoeksbureau (1 persoon) in opdracht van de LVWW.
In het kort: de leverancier geeft inzage in inkoopsprijzen en de situatie bij de producent. De leverancier toont aan dat de producten voor een eerlijke prijs ingekocht worden en dat de werknemers van de producent een leefbaar loon ontvangen. De leverancier krijgt punten voor elk onderdeel van het onderzoek.
Eens in de 10 jaar wordt ter plekke bij de producent in het Derde Wereld land gecontroleerd. Zo'n onderzoek duurt meerdere dagen.

Onze bezwaren tegen de erkenningsprocedure in het kort:
- een leverancier in spe dient € 5000 te betalen om toe te treden en gekeurd te kunnen worden. Dit bedrag is geheel overbodig en zal dienen om concurrerende nieuwe leveranciers buiten de deur te houden. Wereldwinkels hebben echter juist behoefte aan kleine producenten en leveranciers om unieke producten te kunnen bieden. Door deze maatregel worden nieuwe potentiële leveranciers al vele jaren effectief geweerd en is er een tekort aan variatie in producten in de Wereldwinkels ontstaan.
- de bijdrage die erkende leveranciers elk jaar moeten betalen is recentelijk met 50% verhoogd naar 1,2% van de jaaromzet (met een minimum van € 2250,=), wat het nog moeilijker maakt voor de kleine leveranciers om te overleven.
Let wel: de grote leveranciers betalen een maximaal bedrag van € 6000, waardoor zij niet getroffen worden door de 50% verhoging! De verhoging is noodzakelijk omdat 1/3 van de Wereldwinkels inmiddels geen lid meer is van de LVWW, waardoor hun omzet niet meetelt bij de jaaromzet. Je kunt deze gang van zaken moeilijk eerlijk en eerlijke handel noemen.

Tussenhandel
Ons grootste bezwaar en de reden waarom wij niet mee willen betalen is het feit dat de controleur van de criteria van Eerlijke Handel (de LVWW) tegenwoordig tussenhandel, d.m.v. het Voorraadhuis, toestaat. De controleur die er op moet toezien dat tussenhandel niet plaatsvindt, staat het een partner van de LVWW toe om als tussenhandelaar op te treden! Tussenhandel verhoogt de consumentenprijs met 30 tot 50% waardoor een artikel niet meer verkoopbaar is. De prijs naar de consument dient daarom gelijk te blijven om genoeg te kunnen blijven verkopen. De enige oplossing is dan dat de erkende leverancier en de producent het tekort van 30% (in het geval van het Voorraadhuis) gaan opvullen. De leverancier en de producent moeten inleveren hetgeen niet kan gaan zonder dat het leefbaar loon bij de producent wordt losgelaten (het leefbaar loon waar het 45 jaar geleden allemaal om begonnen is). Al eerder gezegd, maar ter verduidelijking: de leverancier en de producent kunnen niet bezuinigen op materialen, huur/hypotheek, elektra etc. wat vaste lasten zijn. De enige optie om kosten te besparen is loonsvermindering of zelfs ontslag (zoals Madat Nepal meldde). Door loonsvermindering bij de producent komen zijn mensen weer onder het leefbaarloon terecht en zal de erkenning de volgende keer vervallen! Tussenhandel maakt altijd kapot en dat weten we al tientallen jaren.

Wij hebben besloten hier niet aan mee te doen en niet oneerlijk te worden. Het gevolg is: wij mogen op last van de LVWW niet meer aan Wereldwinkels leveren en Wereldwinkels mogen niet meer bij ons kopen.
De LVWW is echter een vereniging en het bestuur behoort de Wereldwinkels en haar vrijwilligers te vertegenwoordigen. Door tussenhandel oogluikend toe te staan kan de LVWW de Wereldwinkels niet meer vertegenwoordigen, want de Wereldwinkels kunnen dit standpunt niet verdedigen en 'verkopen' aan de vrijwilligers en hun klanten. De LVWW heeft hiermee aangetoond dat de belangenverstrengelingen met haar commerciële partners te ver zijn doorgeschoten.
Wereldwinkels moeten nu kiezen om samen met de LVWW tussenhandel toe te staan en een soort Waar winkel worden of tussenhandel te verwerpen door onze wierook te blijven verkopen en daarmee in conflict te komen met de vereniging die hen vertegenwoordigt. Een overstap naar Wereldwinkels Nederland of zelfstandig worden lijkt de enige mogelijkheid voor Wereldwinkels om koosjer te blijven.

Stichting(en)
Net zoals met de cadeaubonnen en het kassasysteem wil de LVWW het erkenningsgebeuren onderbrengen in een stichting. Daarmee lijkt men alleen te willen voorkomen dat het bestuur in de toekomst niet verantwoordelijk gesteld kan worden voor onregelmatigheden die er voor gepleegd zijn.

Is er nog een toekomst?
Ons inziens zou het verstandig van de Wereldwinkels zijn als zij het vertrouwen op te zeggen door op te stappen en de LVWW op te heffen.
De kwestie van tussenhandel is onverteerbaar voor consumenten en onverkoopbaar.

Wereldwinkels Nederland
De nieuwe Vereniging Wereldwinkels Nederland is als geen ander op de hoogte van de gang van zaken en ziet veel meer in zelf-controle en zelf-regulatie.
Wij geven hieronder onze eigen interpretatie.
De huidige controle is een wassen neus gebleken en wordt door de LVWW gebruikt om erkende leveranciers onder controle te houden onder dreiging van uitsluiting. Erkende leveranciers durven hun mond niet open te doen en worden geïntimideerd. Wij zijn de eerste die haar voortbestaan op het spel zet om dit onrecht aan de kaak te stellen en te keren.

Zelf-controle en zelf-regulatie
Wat houdt zelf-controle en zelf-regulatie in? Elke leverancier kan voldoende informatie over zijn producent(en) en producten op zijn website zetten. Je kunt een bepaald format hanteren zodat de informatie overzichtelijk is. Met foto's en input van de producent kun je het verhaal van het product en de producent vertellen aan Wereldwinkel en consument. In elke digitale nieuwsbrief kan een leverancier een producent en zijn producten onder het voetlicht brengen. Tegelijkertijd kunnen Wereldwinkels succesvolle acties en succesverhalen met die producten met andere Wereldwinkels delen.
Wereldwinkels Nederland kan bijvoorbeeld eens in de 2 jaar een overview doen bij alle importeurs. Zij hebben door hun jarenlange ervaring en kennis van zaken genoeg deskundigheid om op basis van het product en de informatie te kunnen beoordelen of het een Eerlijke Handel product en producent betreft. Daarnaast kunnen alle importeurs elkaar beoordelen, vanwege hun kennis en ervaring in zoveel landen en culturen.
Het hoeft heel weinig te kosten en een toelatingsbedrag om als erkende leverancier te mogen opereren is onnodig.
Het stelt de markt tegelijkertijd open voor iedereen die uit idealisme en/of emotie producten wil verkopen van een producent die ze in hun vakantieland hebben ontmoet.

 


Re (17): de LVWW en het erkennen van tussenhandel [10 april 2014]


onderwerp: de LVWW en het erkennen van tussenhandel

datum: 9 april 2014

van: Mira International BV

aan : LVWW

 

Beste <anoniem gemaakt>,

Nu u, als LVWW, ons definitief geschorst heeft, kunnen wij een antwoord geven op de vraag waarom wij geen dialoog met de LVWW wilden aangaan.

U als geen ander zal van dichtbij de teloorgang van de LVWW hebben meegemaakt. Wij staan er wat verder van af, maar door onze bezoeken aan vrijwel alle Wereldwinkels is ons in de loop der jaren veel ter ore gekomen. In de eerste jaren hebben we regelmatig contact gehad met mensen van de LVWW en hebben advies en raad gegeven bij elk nieuw project dat de LVWW wilde (op)starten. Doordat er nauwelijks naar argumenten (uit de praktijk) geluisterd werd en er geen feed-back kwam, is ons enthousiasme om mee te denken danig ingeklonken.

Er kwam een moment waarop we inzage kregen in bedenkelijke 'handelspraktijken' onwaardig voor een vereniging die toen meer dan 400 Wereldwinkels vertegenwoordigde. Wij zijn toen definitief afgehaakt en hebben zo min als mogelijk contact willen hebben met de LVWW.

Wij zagen de LVWW de laatste jaren ver wegglijden in een moeras waar men niet meer uit kon komen. De maat voor erkende leveranciers was vol toen uw directeur Huub Jansen aankondigde dat voortaan 40% van de producten/omzet voor Wereldwinkels niet meer uit Eerlijke Handel hoefde te komen. Het protest dat volgde was zo groot dat de maatregel direct ingetrokken moest worden. De fusie tussen de LVWW en FairSupport (FS) moest worden afgeblazen, want zonder die 40% producten uit niet-Eerlijke Handel kon het verlieslijdende FS niet overleven. Bij een faillissement van FS zou de LVWW bovendien in dat faillissement worden meegetrokken. FS kreeg echter een doorstart via het RSU en het Voorraadhuis. De introductie van tussenhandel door het Voorraadhuis lijkt echter de prijs die de LVWW voor haar redding moest betalen. Een droevige zaak voor alle Wereldwinkels, die het gedachtengoed van Eerlijke Handel met de eerste Wereldwinkel ter wereld in Breukelen, al 45 jaar trouw zonder tussenhandel uitdragen.

Wij hebben nooit gewild om deze treurige informatie naar buiten te brengen. Ons inziens was dat een zaak voor de Wereldwinkels zelf en eventueel andere importeurs. Bovendien was het ontstaan van een nieuwe vereniging Wereldwinkels Nederland een duidelijk signaal dat er veel mis moest zijn binnen de LVWW en dat er niet te praten viel met de LVWW. "Er bestaat maar één waarheid en dat is de waarheid van de LVWW", hoorden we regelmatig bij Wereldwinkels en organisaties die bezwaren lieten horen en op uitnodiging op gesprek bij de LVWW waren geweest.
Wij hebben in onze recente brieven gewezen op de tussenhandel die in strijd is met de criteria van Eerlijke Handel en gewaarschuwd dat als u doorzet, wij in de rol van klokkenluider worden gedwongen. Wij zijn altijd een idealistisch bedrijf geweest met waarden als eerlijkheid en samenwerking. Wij kunnen daar -om wat voor reden ook- niet van afstappen. Meebetalen aan een controle die tussenhandel toestaat is ons inziens onvergeeflijk en onverkoopbaar. Het is in strijd met alle gangbare principes van eerlijkheid.

Wij willen hierbij ook reageren op uw brief aan de Wereldwinkels, waarin u zegt dat Wereldwinkels niet meer bij ons mogen inkopen. U doet zich daarin voor als gezaghebber, de baas van de leden, de Wereldwinkels, die u moeten gehoorzamen, maar niets is minder waar. U dient als vereniging de wensen en de verlangens van de Wereldwinkels, uw leden, uit te voeren.
U kunt niet op eigen houtje op basis van een ondergeschikt argument ('u heeft uw contributie niet betaald') een principiële kwestie als tussenhandel uit de weg gaan. Wij hebben gegronde redenen aangedragen, zoals het bestaan van tussenhandel in de keten van Eerlijke Handel, waarover de leden, de Wereldwinkels dienen te beslissen of dat toegestaan is. Als de leden, de Wereldwinkels en hun vrijwilligers, in meerderheid beslissen dat tussenhandel niet is toegestaan, dan is de erkenningsprocedure de laatste jaren zo lek als een mandje geweest en is het gerechtvaardigd dat wij niet meebetaald hebben. De leden beslissen daarover, niet u als LVWW. In het geval dat uw leden zich uitspreken voor tussenhandel in de keten van Eerlijke Handel dan hebben wij daar vrede mee, ook al lijkt het ons sterk dat u een handvol Wereldwinkels kunt vinden die het idee en gebruik van tussenhandel zullen steunen.

Gezien het feit dat u niet kunt optreden als vertegenwoordiger van de Wereldwinkels in deze kwestie van tussenhandel, behoeven Wereldwinkels zich niets aan te trekken van uw bevel dat zij niet meer bij Mira International mogen inkopen. Wij zijn sinds 1977 Eerlijke Handel producent en sinds 1986 Eerlijke Handel importeur en wij blijven dat met of zonder u als LVWW. Voor de Wereldwinkels is er niets veranderd in de relatie met ons.

Met vriendelijke groet,

Robert van Harten, directeur
Mira International BV
Achterwerf 311-312
1357 DG Almere Haven
Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.



Re (16): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [7 april 2014]

Reactie van 5 april 2014 op Re (5): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [24 maart 2014]:
Jammer dat Mira middels tendentieuze en vaak onjuiste informatie meent tweespalt te moeten zaaien in Wereldwinkellan d. Het is mij volstrekt onduidelijk waarom men dit doet.
Willem de Jongh

Reactie Mira International:
- indien u wel de juiste informatie heeft dient u daarmee de genoemde onjuiste informatie te weerleggen anders is uw opmerking (zonder onderbouwing) tendentieus;
- gezien het vertrek van 1/3 van de leden is tweespalt een basisgegeven binnen uw vereniging;
- indien het u met bericht (5) nog niet duidelijk is dat 'men' dit doet om tussenhandel te voorkomen en daarmee de Eerlijke Handel in Nederland te garanderen, dan is zorgvuldig lezen van de 9 berichten na bericht (5) aan te raden.

 


Re (15): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [2 april 2014]

Onderstaande brief kreeg RedEerlijkeHandel doorgestuurd. De inhoud (middenstuk) betreft de tussenhandel die door RSU met medewerking van de LVWW is gecreëerd en toegelaten. Het schetst de onmogelijke situatie waarin erkende leveranciers door deze tussenhandel terecht zijn gekomen. De brief is ongedateerd maar zal ergens in 2013 opgesteld zijn. RedEerlijkeHandel plaatst deze brief zonder toestemming van Madat Nepal gevraagd te hebben!
RedEerlijkeHandel wil met deze brief aantonen hoe lang het bestaan van tussenhandel intern bekend is en hoe lang het reeds getolereerd wordt. De vraag rijst hoe het kan dat dit onrecht door veel Wereldwinkels niet gezien en herkend is. Is het niet tijd om de klaarblijkelijk zwaar getroffen kleinere importeurs als Madat Nepal te helpen en te steunen door ruimhartig rechtstreeks bij hen in te kopen?

Het RedEerlijkeHandel Team

KLIK OP DE AFBEELDING VOOR EEN VERGROTING

 

Re (14): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [31 maart 2014]

Wat Mira schrijft over het voorraadhuis klopt maar helaas is het nog veel perverser.
Het voorraadhuis kan alleen functioneren bij goederenstromen van grotere volumina: een veelvoud van unieke producten is volgens de formule van het voorraadhuis niet te verwerken. Dat maakt dat alleen importeurs goederen kunnen leveren van producenten die grotere aantallen kunnen vervaardigen en laat dat nou net de groep producenten zijn die de steun van de eerlijke handel nog het minst nodig hebben. Bovendien leidt het tot een enorme verschraling van het productaanbod in onze prachtige cadeauwinkels: eenheidsworst volgens de Blokker of Xenos formule. Niet voor niets dat de winkelbegeleide rs deze ‘ketenformule’ promoten: meer van dezelfde producten in het schap om het voorraadhuis omzet te laten draaien, immers meer omzet is meer winst voor het voorraadhuis. Ook voor winkels zélf lijkt het aantrekkelijk om meer te kopen via het voorraadhuis omdat het meer korting oplevert. Verblind door de korting zien ze niet het effect wat er feitelijk optreedt: importeurs onder zware druk om hoge kortingen te verlenen (waar winkels van profiteren), verschraling van het productaanbod en selectie van alleen die producten die grotere aantallen kunnen produceren. Ik weet niet hoe ik het anders moet formuleren, maar dit is dé techniek om de eerlijke handel in Nederland de kop om te draaien.
Gerrit.

 

Re (13): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [28 maart 2014]

Re: Reactie op vraag " Waarom Red Eerlijk Handel?" 

Door deze vraag opgeworpen door de organisatie Mira, vraag ik me vertwijfelt af hoe Fair Trade Original (en misschien ook andere 'leveranciers') werken, want deze betrekken ook via tussenpersonen ter plekke van producenten?? Hoeveel verschil tussen leverancier en tussenhandelaar is er dan?? Graag uitleg ....
Dorien 

Reactie Mira International:
Dat is een heel goede vraag Dorien.

In het kort: Alleen als de producent gedetailleerde en uitgebreide informatie (mee)geeft of publiceert over het product kun je met enige zekerheid weten of veronderstellen dat tussenhandel niet plaatsvindt. Maar nu uitgebreid:

Achtergrond en vragen
In de genoemde tv-reportage van Twee Vandaag uit 2004 werd de LVWW aan de tand gevoeld over door Twee Vandaag onderzoek bewezen tussenhandel terwijl op de website van de LVWW beweerd werd dat tussenhandel was uitgesloten. De LVWW heeft hierna de teksten op de website moeten aanpassen en het publiek moeten informeren dat tussenhandel soms nodig is. Een voorbeeld is 1-mans of familie bedrijfjes die nooit zouden kunnen exporteren door gebrek aan kennis en mogelijkheden. De oplossing die in zulke gevallen werkt en over de gehele wereld wordt toegepast, is het verenigen van heel kleine producenten in een coöperatie. In de landbouw en bij de veeteelt (een boer heeft maar 1 melk-producerende koe) is het heel succesvol in India, waar deze methode geleid heeft tot de Witte Revolutie (in de landbouw was het de Groene Revolutie, maar om andere redenen). In het geval dat er geen coöperatie-vorming (mogelijk) is en je toch producten van heel kleine producenten wilt betrekken kom je toch weer terecht bij bedrijven die een tussenhandel positie innemen. Als het om idealistische bedrijven gaat -vaak zonder winstoogmerk- kun je gemakkelijker een uitzondering maken.

Bij de kleine erkende leveranciers die maar bij 1 of bij enkele projecten afnemen, kun je er van uit gaan dat zij hun zaakjes op orde hebben. Langdurige contacten, regelmatig bezoek ter plaatse en (intensief) contact via email zijn de ingrediënten voor betrouwbare producten, die je al jaren kent.
Onze wierook wordt gemaakt in een voorbeeldproject. We doen al sinds 1986 zaken met het bedrijf dat we daar in 1977 hebben helpen opzetten. Vrouwenbanen zijn altijd de speerpunt geweest en nog steeds wordt alles zoveel als mogelijk met de hand gemaakt: de wierook is hand-gerold, de cellofaan zakjes met de hand gelijmd, de pakjes worden gemaakt van met de hand-gemarmerd papier en met de hand gezeefdrukt, de brochures gedrukt in onze eigen drukkerij, houten wierookhouders gemaakt in onze houtbewerkingsafdeling etc. Wij groeien door nieuwe producten en product-variaties te ontwikkelen en zijn met India steeds op zoek naar vernieuwing, maar met behoud van al het oude waar vraag naar blijft.

Maar hoe zit dat bij de grote leveranciers vraag je je af? Waar komt dat wisselende assortiment vandaan? Toch niet van dezelfde producenten, want een mandenmaker gaat het volgende seizoen niet mee met de trendpresentatie en gaat potten of theelichtjes maken, of wel? Een langdurige relatie met de producent is een criterium voor Eerlijke Handel.
We komen daar op een heikel punt en dat vereist veel uitleg. De gekozen strategie voor de omzetontwikkeling bij (grotere) Wereldwinkels is samen te vatten onder de thema's commercialisering, professionalisering en trend-volgen.
Marketing-technisch zijn daar echter grote vraagtekens bij te plaatsen.
Bijvoorbeeld: waarom moeten Wereldwinkels een zelfde inrichting hebben en een zelfde assortiment? Een Wereldwinkel is gebonden aan de plaats, het dorp, de kleine stad en haar sociale gemeenschap en hoort -ons inziens- een uitstraling te hebben die past bij de mensen in de buurt. Ieder dorp dezelfde kerk, dezelfde klederdracht, dezelfde winkels, hetzelfde assortiment in de Wereldwinkel?
De grote steden schreeuwen tegenwoordig om kleine winkeltjes in hun centrum want de grote winkelketens hebben er voor gezorgd dat in elk groot centrum dezelfde winkels zitten en niets hen hierin meer onderscheid van een andere grote stad. Het is een grote misvatting waar de LVWW voor gevallen is.

Ander voorbeeld: een smaller en meer trendy assortiment om een grotere doelgroep aan te spreken en te kunnen overleven in de nabije toekomst. Er staat een artikelserie over smal en breed assortiment op deze site. Waar het op neer komt is: het succes van AH wordt al jaren in stand gehouden door de voortdurende uitbreiding van het assortiment, een breder assortiment dus. Mensen willen kunnen kiezen en die keuzevrijheid beperk je met een smaller assortiment. Een algemene klacht van dit moment die breed gedragen wordt is: er liggen tegenwoordig te weinig producten in de Wereldwinkel en er is te weinig keus. Niet aantrekkelijk voor een cadeau-winkel.

Een trendy assortiment dan? Een trendy assortiment staat haaks op de belangen van de producenten in de Derde Wereld. Langdurige relaties met producenten is, zoals gezegd, een van de criteria van Eerlijke Handel. Hoe kun je een langdurige relatie aangaan met kleine producenten op basis van trends, is een prangende vraag.

Een heel ander gevolg: de genoemde strategie zorgt ook voor een uitholling van het Wereldwinkel gebeuren. Traditioneel is de Wereldwinkel een vereniging van vrijwilligers, waarin iedereen zijn of haar taak uitvoert en er gezamenlijke keuzes gemaakt worden. Door de zogenaamde professionalisering komen de keuzes voor de winkel en het assortiment steeds meer van buiten, de keuze mogelijkheden van de vrijwilligers en de inkoopgroep worden beperkt, ze moeten luisteren en meedoen, of vertrekken. Dit heeft inmiddels geleid tot het vertrek van vele vrijwilligers die de Wereldwinkel vele jaren trouw waren. En is bovendien een van de redenen dat nu al meer dan een derde van de Wereldwinkels de LVWW hebben verlaten. Zij gaan alleen verder, of gaan lokaal samenwerken met Wereldwinkels in de omgeving of worden lid van Stichting Wereldwinkels Nederland. Is deze uitholling een wenselijke ontwikkeling? Moet de Wereldwinkel niet gewoon uniek blijven en haar eigen boontjes doppen? Niet groter en meer in commercie als doel, maar groei in sociale functie in een sociale gemeenschap, in de moderne participatie-samenleving :-).

Als laatste nog een punt van zorg welke betrekking heeft op je vraag. De grote leveranciers kopen ook in voor de Waar-winkels en daar zijn de Eerlijke Handel criteria zoals tussenhandel vaak niet van toepassing, want duurzaam geproduceerd is genoeg als kwalificatie. Hoe zeker weet je dat zulke producten niet (per ongeluk misschien) bij Wereldwinkels worden aangeboden? Welke organisatorische voorzorgsmaatregelen zijn genomen om dit te voorkomen? Moet er een kenmerk komen of een label dat onderscheid maakt tussen een Eerlijke Handel product en een Waar-product?

Onze uitleg is wat breder geworden dan je vraag, maar wij denken dat het goed is als over geschreven onderwerpen meer discussie en duidelijkheid ontstaat.

 


Re (12): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [27 maart 2014]

Ik geef Mira helemaal gelijk, de wereldwinkel staat voor Fair (e) handel. Geen tussenhandel.
Daarom is onze naam veranderd in Fair Nu wereldwinkel.
Er zijn altijd mensen die verdienen willen aan anderen, toen ik begon in de wereldwinkel te werken, was 1 van de redenen dat er niets aan de strijkstok bleef hangen, aan Fair Support moest betaald worden, zoveel % van onze omzet, maar wij als klein dorp met weinig omzet,
kunnen net blijven draaien als dat niet betaald werd.
Als ik het vergelijk met de winkel waar mijn zus werkt, ook een wereldwinkel, midden in het centrum, wij als kleine winkel komen nooit in hun buurt qua omzet, dat geeft niet, als je maar eerlijk en fair je inkopen doet en dus geen tussenhandel toestaat.
Netty 

 

Re (11): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [27 maart 2014]

Er zijn inmiddels heel wat negatieve berichten verschenen over de "tussenhandel" in relatie tot "Voorraadhuis". Wij, Wereldwinkel Waalwijk, kopen zowel bij Voorraadhuis als bij Mira (en nog een aantal leveranciers).
Waar ik nu zo benieuwd naar ben, vooral ook om een compleet en genuanceerd beeld te hebben, is naar de achtergrond van dat "Voorraadhuis". Wat was het doel hiervan bij de oprichting? Werkt het? Is het wel zo dat hiermee extra kosten in het leven geroepen zijn? Of is het juist veel efficienter en daardoor wellicht kosten besparend? Kan iemand, met verstand van zaken, daar iets over vertellen? Alvast bedankt daarvoor.

Marco Welling
penningmeester Wereldwinkel Waalwijk

Reactie van Mira International:
Voor informatie over de achtergrond en het doel van het Voorraadhuis zult u bij de LVWW moeten zijn. Wij kunnen alleen speculeren over waarom de LVWW tussenhandel heeft toegelaten.
Wij kunnen wel iets zeggen over efficiëntie en kostenbesparing. Achter efficiëntie verbetering ligt altijd ook het doel van (op termijn) kostenbesparing. Dus deze twee zaken zijn onlosmakelijk verbonden.
Je kunt bij het Voorraadhuis het argument gebruiken: het is efficiënter om alles in een keer bij hen te bestellen en niet afzonderlijk bij de verschillende leveranciers. Voor een gewone winkel is dat zeker een argument (en de reden dat groothandels bestaan), maar niet bij een Wereldwinkel met onbetaalde vrijwilligers waar geen kostenbesparing in personeelskosten te behalen is. De kostenbesparing geldt niet bij Wereldwinkels.
Maar het blijft gemakkelijker om alles in een keer te bestellen, is het argument. Dat is waar maar als je daarmee de regels van Eerlijke Handel overtreedt, kun je als Wereldwinkel dit argument niet gebruiken. De afspraak is dat bij Eerlijke Handel de producten zo direct als mogelijk bij de consument dienen te komen en daarvoor moet tussenhandel worden voorkomen.

 

 

Re (10): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [26 maart 2014]

Ofschoon ik de stellingname van Mira en alle reacties heb gelezen, heb ik voor mijzelf toch de behoefte e.e.a. te concretiseren en van daaruit mijn eigen mening te vormen.
Hiervoor heb ik een tweetal vragen:

Aan welke criteria voor eerlijk handel refereert Mira? Waar kan ik die lezen?
Kan Mira (of iemand anders) mij (cijfermatig) uitleggen hoe en hoeveel de prijs beïnvloed wordt door het voorraadhuis?

Vast dank voor jullie reacties.
Jan Rietjens


Reactie van Mira International:
Uw eerste vraag: Wij refereren aan de criteria van Eerlijke Handel die u op veel plaatsen op het internet kunt lezen, zoals wiki Wereldwinkel. Bijna alle Wereldwinkels met een internetsite noemen daarbij het tegengaan van tussenhandel :-). De meeste criteria gaan over een eerlijke beloning van de producent (omdat het begonnen was om uitbuiting te voorkomen) en de anderen gaan over bijvoorbeeld het elimineren of niet toestaan van tussenhandel.
Dit criterium wordt geheel duidelijk met het volgende rekenvoorbeeld, m.b.t. uw tweede vraag: Wij weten dat groothandels (waarmee je het Voorraadhuis kunt vergelijken) tussen de 25% en 40% opslag rekenen boven hun inkoopprijs. Het percentage is afhankelijk van variabelen als omloopsnelheid en de relatieve inkoopprijs (op heel goedkope artikelen is de marge groter dan op heel dure artikelen). Voor producten met een korte houdbaarheidsdatum zoals melk en brood is dat percentage bijvoorbeeld weer lager. Wat het Voorraadhuis rekent weten wij alleen via via en zal ook per leverancier verschillen, want alles is onderhandelbaar. In de situatie zonder tussenhandel kunnen we het volgende rekenvoorbeeld nemen met de aanname dat elke partij in de keten van producent tot consument de prijs verdubbelt, waardoor elke partij een marge heeft van 50%.

A. Situatie zonder tussenhandel:
1. De producent in de Derde Wereld maakt het product voor 1 euro en verkoopt/exporteert het voor 2 euro naar de erkende leverancier in Nederland. Uit de 1 euro die hij overhoudt betaalt hij de kosten van productie (huur, elektra, personeel, verpakking, vervoer, etc) en houdt bijvoorbeeld 10% winst over.
2. De importeur en erkende leverancier verkoopt het product van 2 euro aan de Wereldwinkel voor 4 euro en heeft daarbij ook 50% marge. Hij betaalt uit de 2 euro het transport uit de Derde Wereld, de invoerkosten, huur of hypotheeklasten, elektra, personeelskosten, vervoerskosten etc en houdt bijvoorbeeld ook 10% winst over.
3. De Wereldwinkel verkoopt het product van 4 euro aan de klant voor 8 euro en heeft zo ook 50% marge (de marge op producten van Mira International is meestal 50%). Uit de 4 euro die de Wereldwinkel overhoudt betaalt zij de huur/hypotheek, de elektra, vergoedingen voor lidmaatschap, kosten van het kassasysteem etc en houdt mogelijk geld over om te besteden aan gekozen goede doeleinden.
Voor het gemak houden we de BTW buiten het verhaal want die wordt door de consument betaald en heeft geen invloed op kosten binnen de keten.

B. Effect tussenhandel in de Derde Wereld:
Wat gebeurt er nu als men tussenhandel introduceert in de keten in de Derde Wereld? Stel de producent verkoopt zijn product voor 2 euro aan de tussenhandel en die exporteert het product voor 3 euro (hij neemt dus 33% marge). Het 3 euro product wordt verkocht voor 6 euro product aan de (Wereld)winkel, die het verkoopt voor 12 euro aan de consument. Tussenhandel in de Derde Wereld maakt het product dus 50% duurder (het verschil tussen 8 en 12 euro) voor de consument (waarbij de tussenhandel 33% marge neemt) en tweemaal zo duur als de tussenhandel in de Derde Wereld 50% neemt.

C. Effect tussenhandel in Nederland:
Het introduceren van tussenhandel in Nederland levert de volgende rekensom op: de importeur verkoopt het product voor 4 euro aan de tussenhandel die 25% marge neemt en het product verkoopt voor 5,33 euro aan de (Wereld)winkel. De (Wereld)winkel verkoopt het weer met 50% marge aan de consument voor 10,66. De consument betaald nu 33% extra voor hetzelfde product maar nu met tussenhandel in Nederland.

Maar, in het geval van het Voorraadhuis worden de prijzen naar de consument niet verhoogd, dus waar zit dan het probleem, kun je je afvragen. In dat geval moeten de kosten die de tussenhandel rekent, opgebracht worden door de erkende leverancier en de producent. Een erkende leverancier heeft maar 10% winst waaruit hij de 25% aan vermindering aan inkomsten niet kan betalen. De leverancier zal wat minder kosten hebben maar zijn hypotheek en andere vaste lasten als personeelskosten blijven hetzelfde. Hij zal dus met de producent moeten gaan praten om een lagere prijs te bedingen. Volgens de eerlijke handel criteria mag de producent niet snijden in de loonkosten want dan dalen die onder het leefbaar loon, dus hoe moet hij dat oplossen? De leverancier kan besluiten de consumentenprijs te verhogen om die vermindering aan inkomsten te compenseren, maar in tijden van twijfelende consumenten kan dat weer tot een daling van consumentenverkopen leiden. Het zijn onwenselijke dilemma's.

Eerlijke Handel, waarbij tussenhandel uitgesloten wordt, is opgezet om al deze problemen te voorkomen en een eerlijke prijs te bieden aan producent en aan consument. Tussenhandel is simpelweg niet nodig en kent alleen nadelen. Het is onbegrijpelijk dat de LVWW tussenhandel oogluikend (?) heeft toegestaan en vervolgens besloten heeft de leden, de Wereldwinkels, niet in te lichten en te waarschuwen voor wat dit besluit voor hen kan betekenen. Dit is al te meer bevreemdend in het licht van de tv-reportage in 2004 van 2 Vandaag waarin de LVWW beschuldigd werd van tussenhandel bij gifts&handicrafts (met als voorbeeld de Afrikaanse beeldjes). In 2011 nog berichtte de LVWW de erkende leveranciers en riep hen op zorgvuldiger te zijn in hun keuze van producenten om te voorkomen dat het publiek nogmaals te maken zou krijgen met overtreding van de criteria van Eerlijke Handel.

 

 

Re (9): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [26 maart 2014]

Wordt het niet eens tijd dat de landelijke vereniging eens onder de loep wordt genomen.
Want zij keuren dit allemaal goed evenals toen met fairsupport en de cadeaubonnen laten wij binnen onze fairtrade principe geen tussen handelaren tolereren. Er is er een die hier aan verdient en dat is de RSU.
Mira veel sterkte en ik steun jou van harte.
Anna.

  

Re (8): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [25 maart 2014]

onderwerp: tussenhandel
Wereldwinkel Rosmalen werkt nauw samen met het Voorraadhuis. Wij kozen daarvoor in het kader van een toenemende professionalisering. Het vergemakkelijkt het werk van onze vrijwilligers en zorgt voor een goede logistiek van kwalitatief hoogwaardige producten. Onze doelgroep, de producent, ondervindt geen nadelen van de werkwijze. Wij vinden samenwerking van alle Wereldwinkels van het grootste belang. We vormen een beweging, die moet echter ook oog hebben voor de samenleving in 2014. Daar hangt ook een (klein) prijskaartje aan, dat is waar. Wij denken dat -zeker op termijn- onze winkel en de fair trade handel daar wel bij zal varen.
Laat elke winkel en importeur zelf een besluit nemen. Zet niemand onder druk!
Gerrit Mol
Wereldwinkel Rosmalen


Reactie van Mira International:
Zoals u zegt: elke Wereldwinkel mag zelf kiezen of zij bij het Voorraadhuis willen inkopen. Echter een echte Wereldwinkel heeft Eerlijke Handel in het vaandel staan en Eerlijke Handel met tussenhandel (Voorraadhuis) is geen Eerlijke Handel. Zo is dat mondiaal afgesproken. Net zoals afgesproken is dat je paardenvlees niet mag mengen met rundvlees zonder dat expliciet te zeggen.
Een Wereldwinkel die tussenhandel toestaat kan zich met goed fatsoen geen Wereldwinkel blijven noemen, want het publiek, de consument gaat er van uit dat een Wereldwinkel de criteria van Eerlijke Handel respecteert en verzekert. Een Wereldwinkel die tussenhandel toestaat overtreedt de criteria van Eerlijke Handel en hoort om verwarring te voorkomen zijn naam te veranderen (door zich bijvoorbeeld aan te sluiten bij de Waar-winkels), anders kan het gezien worden als misleiding naar de klant toe en daar zal de 'fair trade handel' niet wel bij varen.

Tussen haakjes: een klein prijskaartje van tientallen procenten is niet klein en de reden dat het predikaat Eerlijke Handel niet langer van toepassing kan zijn.
Tussen haakjes 2: uw argument "het Voorraadhuis zorgt voor kwalitatief hoogwaardige producten" is onjuist aangezien het de erkende leveranciers zijn die zorgen voor die producten en niet een doorvoerhuis als het Voorraadhuis.
Tussen haakjes 3: uw spreekt over samenwerking van Wereldwinkels in verband met het Voorraadhuis, maar het Voorraadhuis dient geen samenwerking tussen Wereldwinkels: het Voorraadhuis dient zichzelf en legt de rekening bij de Wereldwinkelconsument, de leverancier en de producent.
Tussen haakjes 4: u zegt dat de producent geen nadelen ondervindt van deze tussenhandel, maar wie gaat dan de tientallen procenten korting die het Voorraadhuis van leveranciers vraagt betalen? Een groothandel draait niet voor niets en de kosten daarvan worden afgewenteld op een combinatie van een hogere consumentenprijs, een lagere marge voor de leverancier en een lagere prijs aan de producent. Het elimineren van tussenhandel is cruciaal in het Eerlijke Handel verhaal.



Re (7): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [21 maart 2014]

Hoe zit dit nu precies?
Vooreerst is er de erkenningsbijdrage, bedoeld om controle op de Eerlijke Handel te bekostigen.
Begrijp ik goed dat, naast de gewone eisen om de Eerlijke Handel te garanderen, nu een extra eis is gesteld namelijk dat alle producten via het Voorraadhuis geleverd moeten worden, dus dat de directe levering van importeur naar Wereldwinkel wordt verboden?
Hans Potters


Reactie Mira International [25 maart 2014]:
Ja, de erkenningsbijdrage (betaald door de erkende leveranciers) is er voor de LVWW om te controleren dat de producenten in de Derde Wereld en de importeurs (erkende leveranciers aan de Wereldwinkels) voldoen aan de criteria van Eerlijke Handel.
De belangrijkste criteria waarop gecontroleerd wordt zijn:

  1. de mensen die de producten maken moeten een eerlijke prijs krijgen voor hun producten (zij moeten een zogenoemd leefbaar loon krijgen);
  2. de producten mogen door de producenten niet aan de groothandel worden doorverkocht maar zij moeten de producten direct exporteren naar de erkende leverancier in Nederland (want anders wordt het product onnodig duurder door de marge van de groothandel=tussenhandel);
  3. de erkende leveranciers moeten een eerlijke prijs betalen aan de producent in de Derde Wereld
  4. de erkende leveranciers mogen niet aan de groothandel (in dit geval het Voorraadhuis) leveren want ook dan wordt het product onnodig duurder en treedt er tussenhandel op.

Nu is het probleem dat de organisatie (de LVWW) die moet controleren dat er geen tussenhandel plaats vindt, toch tussenhandel (het Voorraadhuis) toestaat. Dat is in overtreding met de criteria van Eerlijke Handel.
Wij, Mira International, willen en kunnen hier niet aan mee doen en hebben besloten niet mee te betalen aan de controle zolang de regels van de controle niet gerespecteerd worden door de controlerende instantie zelf (de LVWW). De LVWW heeft ons daarop (tijdelijk) geschorst. Wij, Mira International, voldoen uiteraard nog steeds aan alle criteria van Eerlijke Handel en zullen daarom nooit via het Voorraadhuis aan Wereldwinkels leveren. De directe levering van importeur naar Wereldwinkel is de enige echte Eerlijke Handel :-)



Re (6): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [22 maart 2014]

helemaal mee eens Mira.

netty


Re (5): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [22 maart 2014]

De grondslag van Fair Trade handel wordt op deze wijze
teniet gedaan ten behoeve van .......de TOP van de LVWW
hier in het rijke Nederland .
john hanegraaf


Re (4): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [21 maart 2014]

Ik ben geschokt dat deze praktijken voorkomen in ' het alternatieve circuit' . Ik sta volledig achter Mira International.

L.van Hoboken

 

Re (3): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [21 maart 2014]

:sad: Ik sta achter jullie en vind ook dat tussenhandel via het Voorraadhuis voor wereldwinkels niet moet worden toegestaan. Wat jammer dat de lvww haar principes verloochent. Tussenhandel stuwt zo wie zo de prijzen op en zorgt er voor dat producenten onder hun productie- kosten moeten leveren. Dan kun je als consument net zo goed je spullen kopen bij de reguliere handel. Het gaat op deze manier helemaal fout met de eerlijke handel. Heel verdrietig!
Annechien Laporte 

 

Re (2): Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [21 maart 2014]

Beste mensen,

Ten eerste wil ik Mira steunen in hun klachten en bezwaren.
Ten tweede wil ik uitvoeriger ingaan op deze kwestie, zowel hier als op onze eigen website. Dat kost nog enkele dagen. Er zitten meer haken en ogen aan de kwestie tussenhandel.
Ten derde waarom heb je deze brieven anoniem gemaakt? Organisaties doen nooit iets, het zijn altijd personen (met macht) die besluiten nemen. We moeten strijden met open vizier, dan moeten de poppetjes ook zichtbaar worden, zodat we weten wat we aan wie hebben.
Jan H.C.Velterop, mede-oprichter Landelijke Stichtiing Wereldwinkel 1970, mede-oprichter Wereldwinkel Amsterdam 1971, adviseur NCO 1974-1981 voor subsidies aan de LaVe, oprichter Wereldwinkel Molletje - Een Andere Wereld te Enschede tevens voortzetting van de Wereldwinkel Enschede 1972-1994, sinds tientallen jaren bekend met Mira International als een principiele en betrouwbare fairtrade-leverancier.
Enschedee, vrijdag 21 maart, 12:25 uur.

 

RE: Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [21 maart 2014]

Helemaal mee eens. Enkele andere leveranciers doen om dezelfde reden geen zaken met het voorraadhuis. Het is onbegrijpelijk dat de leden van de vereniging de directie van de lvww blijven steunen na deze flagrante schending van het principe van eerlijke handel. Dan hebben we het nog niet over debacle fairsuppport, waardebonnen en het uitstappen van veel wereldwinkels.
Wie wordt er wakker?
Gr Maria

 

Bovenstaande zijn reacties op: Open Brief aan de Wereldwinkels aangaande het toestaan van tussenhandel [21 maart 2014]:

Mira International is een erkende Eerlijke Handel leverancier van het eerste uur en voldoet aan alle criteria van Eerlijke Handel. De LVWW heeft ons geschorst omdat wij niet mee willen doen aan het bedrog dat tussenhandel toestaat. Sinds 2012 is er met het oprichten van het Voorraadhuis tussenhandel gecreëerd. Alle erkende leveranciers die aan het Voorraadhuis leveren zijn daarmee ook gezwicht voor tussenhandel en behoren zij daarmee hun erkenning te verliezen en niet wij?

Tegen Tussenhandel
Wij als Mira International doen daar niet aan mee en betalen daarom sinds 2012 niet meer mee aan de erkenningsbijdrage die door de erkende leveranciers betaald wordt om de controle van Eerlijke Handel te bekostigen. Dit is voor de LVWW de reden om ons te schorsen.

Klokkenluider
Door deze schorsing worden wij door de LVWW gedwongen de rol van Klokkenluider aan te nemen, want veel Wereldwinkels zijn zich niet bewust van het feit dat de instantie (de LVWW) die het keurmerk voor Eerlijke Handel uitgeeft binnen haar organisatie tussenhandel toestaat. Eerlijke Handel bestaat bij het feit dat tussenhandel geëlimineerd wordt. Het niet toestaan van tussenhandel is een van de twee belangrijkste grondbeginselen van Eerlijke Handel (eerlijke prijs aan de producent is de andere). Het toestaan van tussenhandel door het Voorraadhuis te tolereren is een flagrante schending van de principes van Eerlijke Handel en kan niet toegestaan worden en zeker niet bij de organisatie die erop moet toezien dat dit niet gebeurt. Tussenhandel leidt onvermijdelijk tot hogere prijzen voor de consument en lagere inkomsten voor de producent in de Derde Wereld (de tientallen procenten korting die het Voorraadhuis bedingt van de erkende leveranciers moeten ergens vandaan komen).
Zouden wij als Mira International wel meebetalen aan de erkenningsbijdrage dan keuren wij dit gedrag van de LVWW, het toestaan van tussenhandel, impliciet goed. Als bedrijf van principes en waarden kunnen wij hier niet in meegaan, ook niet op straffe van schorsing.

Groot verlies aan geloofwaardigheid van de LVWW
Wij zetten hierbij ons voortbestaan op het spel maar kunnen niet anders. Wij vertrouwen er echter op dat Wereldwinkels in zullen zien dat onze schorsing onrechtmatig is en dat de LVWW met het toestaan van tussenhandel de Wereldwinkels niet meer kan vertegenwoordigen.
Deze kwestie van tussenhandel heeft er al toe geleid dat meerdere Wereldwinkels hun lidmaatschap hebben opgezegd. Nu wij gedwongen worden deze kwestie in het grotere daglicht te brengen zal dit een verdere uitholling betekenen van de geloofwaardigheid van de LVWW als vertegenwoordiger van de Wereldwinkels die nog aangesloten zijn. Alleen een massale afkeuring door lid-Wereldwinkels is op zijn plaats.

Bent u voor of tegen tussenhandel?
Als laatste willen wij u er op wijzen dat indien u stopt met het verkopen van onze producten u het impliciet eens bent met het toestaan van tussenhandel. U dient zich daar goed op voor te bereiden en naar uw klanten met een goed verhaal te komen waarom u tussenhandel toch steunt. U achter de LVWW verschuilen zal niet genoeg zijn voor uw klanten (die het hele verhaal op onze sites kunnen lezen).

Hieronder treft u onze brieven aan de LVWW aan.

Met vriendelijke groet,

Mira International BV
Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien.
of mail/bel uw contactpersoon bij Mira International

 

BRIEF 1:

Onderwerp: opschorting erkenningsbijdrage

Beste <anoniem gemaakt>,

In aansluiting op de telefoongesprekken en uw brieven aangaande erkenningsbijdrage van Mira International BV willen wij u het volgende mededelen: wij verzoeken u om de kwestie met betrekking tot de erkenningsbijdrage op te schorten.

Wij hebben hiervoor een aantal dringende zo niet dwingende redenen.
Ten eerste is er in Nederland tussenhandel gecreëerd tussen de erkende leveranciers en de Wereldwinkels. Dit gaat in tegen een van de belangrijkste grondbeginselen van Eerlijke Handel, zijnde het elimineren van tussenhandel om prijsopdrijving aan de ene kant en inkoopprijsonderdrukking aan de andere kant tegen te gaan om een rechtvaardige prijs voor producent en consument te garanderen. U kunt dit niet over het hoofd hebben gezien.
De introductie van tussenhandel (het Voorraadhuis) kan alleen met uw goedkeuring hebben plaats gevonden. Aangezien dit geïnitieerd is door uw partner(s) duidt het op een ontoelaatbare belangenverstrengeling. Hierbij rijst direct de vraag hoe deze relatie is vormgegeven. Wat is uw belang in het toelaten van tussenhandel?
Ten tweede kunnen goedgekeurde en erkende leveranciers hun erkenning niet behouden als zij artikelen voor Wereldwinkels leveren via het Voorraadhuis. Zij maken zich hierdoor ook schuldig aan tussenhandel. Met deze consequentie vervalt de volledige basis van de erkenningsbijdrage.
In het licht van bovenstaande feiten raden wij u dringend aan om uw claim op erkenningsbijdrage op te schorten tot u uw leden, de Wereldwinkels, ingelicht heeft over bovenstaande feiten en noodzakelijke maatregelen hebt getroffen om deze overtreding van het grondbeginsel van Eerlijke Handel te voorkomen.

Aangaande deze kwestie kunnen wij nog een aantal problemen en mogelijk onregelmatigheden melden maar bovenstaande lijkt ons voor nu voldoende.

Wij horen graag van u.

Met vriendelijke groet, Henriette Spetter

 

BRIEF 2:

Onderwerp: brief van bezwaar

Beste <anoniem gemaakt>,

In uw reactie gaat u met geen woord in op onze bezwaren van tussenhandel die onverenigbaar zijn met de grondbeginselen van Eerlijke Handel, dan door te zeggen dat u ons standpunt respecteert.

Wij zijn een idealistisch bedrijf gebaseerd op waarden als eerlijkheid en samenwerking. Dit is hoe onze klanten ons kennen. Wij kunnen daarom onmogelijk meedoen aan een erkenningsprocedure en een erkenningsbijdrage waarbij tussenhandel niet alleen getolereerd wordt, maar zelfs de creatie toegestaan. Wij zouden verraad plegen aan onze principes van Eerlijke Handel als wij -door mee te doen- goedkeuren dat levering via tussenhandel geoorloofd is bij de Wereldwinkels.

Wij hebben lang geprobeerd te voorkomen dat deze kwestie op de spits zou worden gedreven met alle consequenties die daaraan verbonden zijn, maar in het geval dat u ons schorst en verbied te leveren aan de Wereldwinkels dwingt u ons in de positie van klokkenluider. Wij kunnen vervolgens niets anders doen dan alle Wereldwinkels te vragen welk standpunt zij in deze kwestie willen innemen en of zij bereid zijn hun klanten uit te leggen dat het Eerlijke Handel grondbeginsel -geen tussenhandel toe te staan- door de LVWW tot vervallen is verklaard en tussenhandel voortaan toegestaan is, ook al leidt dat onvermijdelijk tot prijsverhoging voor de consument en verminderde inkomsten voor de producent.

Ter zijde: u gedraagt zich als LVWW als eigenaar van de Wereldwinkels maar u vertegenwoordigt de Wereldwinkels slechts. U kunt de wil van de Wereldwinkels uitvoeren, niet eigenhandig optreden zonder deze kwestie aan de Wereldwinkels voor te leggen. Een schorsing opleggen aan een erkende leverancier van het eerste uur, die niet mee wil doen aan het toelaten van tussenhandel zal nooit gezien worden als rechtmatig, is onze mening.
Wij vragen u daarom nogmaals om de erkenningsbijdrage voor onbepaalde tijd op te schorten tot u deze kwestie van toestaan van tussenhandel door uw partnerorganisatie en levering van erkende leveranciers aan de tussenhandel opgelost heeft.

Wij horen graag van u.

Met vriendelijke groet, Henriette Spetter

 
Artikelen bekeken hits : 1985367

Laatste bijdragen


Abonneren op Red Eerlijke Handel.nl

Abonneer uzelf op Red Eerlijke Handel.nl. U wordt dan op de hoogte gehouden van al het nieuws omtrent Red Eerlijke Handel.nl.
 

124 WINKELS OPGEZEGD 9 WINKELS PRO FORMA OPGEZEGD DIT IS 38% VAN DE WERELDWINKELS

LAATSTE 20 WERELDWINKELS DIE LIDMAATSCHAP HEBBEN OPGEZEGD:

  • Wereldwinkel Beverwijk
  • Wereldwinkel Borger
  • Wereldwinkel Brielle
  • Wereldwinkel Capelle a/d Ijssel
  • Wereldwinkel Deventer  
  • Wereldwinkel Dokkum
  • Wereldwinkel Dronten
  • Wereldwinkel Harderwijk
  • Wereldwinkel Hellevoetsluis
  • Wereldwinkel Hengelo
  • Wereldwinkel Hoorn
  • Wereldwinkel Kampen
  • Wereldwinkel Leidschendam
  • Wereldwinkel Noordwolde
  • Wereldwinkel Ommen
  • Wereldwinkel Uithuizen
  • Wereldwinkel Voorburg
  • Wereldwinkel Vorden
  • Wereldwinkel Winterswijk
  • Wereldwinkel Zelhem
  • Wereldwinkels die hebben opgezegd:

Wereldwinkels die hebben opgezegd:

De volgende Wereldwinkels hebben hun lidmaatschap opgezegd. Informeer ons over meer winkels die dat gedaan hebben.

  • Wereldwinkel Alphen a/d Rijn
  • Wereldwinkel Amsterdam Ganesha
  • Wereldwinkel Amsterdam St. Lucasparochie
  • Wereldwinkel Appingedam
  • Wereldwinkel Arkel
  • Wereldwinkel Baarn
  • Wereldwinkel Barendrecht
  • Wereldwinkel Bergambacht
  • Wereldwinkel Bedum
  • Wereldwinkel Beilen
  • Wereldwinkel Bergen (NH)
  • Wereldwinkel Best
  • Wereldwinkel Beverwijk
  • Wereldwinkel Borculo
  • Wereldwinkel Borger
  • Wereldwinkel Brielle
  • Wereldwinkel Burgum
  • Wereldwinkel Capelle a/d Ijssel
  • Wereldwinkel Coevorden
  • Wereldwinkel De Glind
  • Wereldwinkel Delft
  • Wereldwinkel Deventer - Abal
  • Wereldwinkel Doetinchem
  • Wereldwinkel Dokkum
  • Wereldwinkel Dronten
  • Wereldwinkel Eelde-Paterswolde
  • Wereldwinkel Egmond aan Zee
  • Wereldwinkel Eibergen
  • Wereldwinkel Eindhoven
  • Wereldwinkel Enschede
  • Wereldwinkel Ermelo
  • Wereldwinkel FAIR_NU (Langedijk)
  • Wereldwinkel Genemuiden
  • Wereldwinkel Giekerk
  • Wereldwinkel Goes
  • Wereldwinkel Goirle
  • Wereldwinkel Groningen
  • Wereldwinkel Haastrecht
  • Wereldwinkel Harderwijk
  • Wereldwinkel Hardinxveld-Giessendam
  • Wereldwinkel Hasselt
  • Wereldwinkel Heerhugowaard
  • Wereldwinkel Hellevoetsluis
  • Wereldwinkel Hengelo
  • Wereldwinkel Heusden
  • Wereldwinkel Hillegom
  • Wereldwinkel Hilvarenbeek
  • Wereldwinkel Hoek van Holland
  • Wereldwinkel Hoofddorp (den Ark)
  • Wereldwinkel Hoogeveen
  • Wereldwinkel Hoogezand-Sappermeer
  • Wereldwinkel Hoorn
  • Wereldwinkel Hulst
  • Wereldwinkel Joure
  • Wereldwinkel Kampen
  • Wereldwinkel Kapelle
  • Wereldwinkel Katwijk
  • Wereldwinkel Kerkrade
  • Wereldwinkel Klazienaveen
  • Wereldwinkel Kollum
  • Wereldwinkel Landgraaf
  • Wereldwinkel Landsmeer
  • Wereldwinkel Leidschendam
  • Wereldwinkel Leek
  • Wereldwinkel Leeuwarden
  • Wereldwinkel Leiden
  • Wereldwinkel Loppersum
  • Wereldwinkel Maassluis
  • Wereldwinkel Meerssen
  • Wereldwinkel Mijdrecht - de Ronde Venen
  • Wereldwinkel Nieuwkoop
  • Wereldwinkel Noordwolde
  • Wereldwinkel Norg
  • Wereldwinkel Nunspeet
  • Wereldwinkel Oegstgeest
  • Wereldwinkel Ommen
  • Wereldwinkel Oosterwolde
  • Wereldwinkel Oost-Souburg
  • Werelwinkel Oss
  • Wereldwinkel Oudekerk a/d Amstel
  • Wereldwinkel Overschie
  • Wereldwinkel Pijnacker
  • Wereldwinkel Raalte
  • Wereldwinkel Rijswijk
  • Wereldwinkel Roden
  • Wereldwinkel Sassenheim
  • Wereldwinkel Scheveningen
  • Wereldwinkel Schijndel
  • Wereldwinkel 's Gravenzande
  • Wereldwinkel Sint Annaparochie
  • Wereldwinkel Sliedrecht
  • Wereldwinkel Sneek
  • Wereldwinkel Spijkenisse
  • Wereldwinkel Stadskanaal
  • Wereldwinkel Steenwijk
  • Wereldwinkel Surhuisterveen
  • Wereldwinkel Ten Boer - Go 4 Fair
  • Wereldwinkel Ter Apel
  • Wereldwinkel Texel
  • Wereldwinkel Tholen
  • Wereldwinkel Uden
  • Wereldwinkel Uithuizen
  • Wereldwinkel Veendam
  • Wereldwinkel Veldhoven
  • Wereldwinkel Vlaardingen
  • Wereldwinkel Vollenhove
  • Wereldwinkel Voorburg
  • Wereldwinkel Voorschoten
  • Wereldwinkel Vorden
  • Wereldwinkel Vries
  • Wereldwinkel Waalwijk
  • Wereldwinkel Wageningen - De uitbuyt
  • Wereldwinkel Wassenaar
  • Wereldwinkel Wateringen
  • Wereldwinkel Winterswijk
  • Wereldwinkel Wergea-Warten
  • Wereldwinkel Werkendam
  • Wereldwinkel Wittem
  • Wereldwinkel Woudenberg
  • Wereldwinkel Zelhem
  • Wereldwinkel Zoetermeer
  • Wereldwinkel Zoeterwoude
  • Wereldwinkel Zwartsluis
  • Wereldwinkel Zwolle

Wereldwinkels die pro forma hebben opgezegd:

  • Alkmaar
  • Amersfoort 
  • Assen
  • Boxmeer
  • Heemstede
  • Helmond
  • Maasland
  • Zuidhorn